2015 දෙසැම්බර් 02 බදාදා
විකෘතීන්ට අප කොහෙත් ම කැමැති නැත. මන්ද යත් එය සාමාන්‍යකරණයෙන් ඔබ්බෙහි වන දෙයක්‌ නිසා ය. එහෙත් විකෘතිය ස්‌වාභාවික ලෝකයේ අත්‍යවශ්‍ය ම අංගයක්‌ බව ඔබ ඇතැම් විට නො දන්නවා විය හැකි ය. ලෝකයේ ජීවය පවත්වාගෙන යැමේ දී වෙනස්‌ වන පරිසර තත්ත්වයනට මුහුණ දෙන්නට බොහෝ විට හැකි වන්නේ ජීවීන් තුළ සිදු වන්නා වූ විකෘතීන්වල ප්‍රතිඵලයෙනි. වෙනත් සාධක ද මේ සදහා බල නො පාන්නේ නො වේ. ඒ කෙසේ ද යන්න තරමක්‌ සංකීර්ණ වුවත් මෙසේ පැහැදිලි කරගත හැකි ය. ජීවයේ මතක පොත වන්නේ වර්ණදේහ ය. සෛල තුළ ඇති න්‍යෂ්ටියේ ගොනු වී ඇති මේ වර්ණදේහ අදාළ ජීවියා ගේ සියලු තතු ගබඩා කරගෙන ඇති බව ඔබ අප හොඳින් දන්නා කරුණකි. ප්‍රොaටීන සහ ඩිඔක්‌සිරයිබොන්‍යqක්‌ලෙයික්‌ අම්ලයෙහි නැත හොත් කෙටියෙන් හදුන්වන ඩී.එන්.ඒ (DNA) සුසංයෝගය වර්ණදේහවල මූලික ව්‍යqහය සකස්‌ කරයි. වර්ණදේහවල නා නා ප්‍රකාර ජාන ඇති අතර ජීවීන් ගේ විවිධ ලක්‌ෂණ එමගින් තීරණය කරයි. ජාන රටාව තීරණය වන්නේ ඩී.එන්.ඒ. රටාව අනුව ය. වර්ණදේහයක ඇති සියලු ඩී.එන්.ඒ., ජාන නිර්මාණයට දායක වන්නේ නැති බව විද්‍යාඥයන් සොයාගෙන ඇත.
1953 දී වොට්‌සන් සහ ක්‍රික්‌ හදුන්වා දුන් ඩී.එන්.ඒ.වල සර්පිලාකාර ද්විත්ව හෙලික්‌සය, ගුණනයේ දී ක්‍රමයෙන් දිගහැරෙමින් පිටපත්කරණයෙන් එවැනි ම වූ නව ඩී.එන්.ඒ. නිර්මාණය කරයි. රයිබොන්‍යqක්‌ලෙයික්‌ අම්ලය (RNA) පිටපත්කරණයේ ප්‍රමුඛයා වන අතර ඩී.එන්.ඒ.වල තැනුම් ඒකක එකලස්‌ කරන්නා ද වෙයි. සයිටොසින්, ඇඩිනින්, ගුඇනින් සහ යුරසිල් නම් න්‍යqක්‌ලියෝටයිඩ ද, මොනොසැකරයිඩ නම් වූ සීනි ද, පොස්‌පේට්‌ කාණ්‌ඩ ද ඩී.එන්.ඒ. නිර්මාණයට දායක වන මූලික තැනුම් ඒකක වන අතර විවිධ ක්‍රියා සදහා වැදගත් වන හෝමෝන ද සහිත න්‍යෂ්ටිය, ගුණනයේ දී සමගාමී ක්‍රියා රැසක්‌ සිදු වන අතිශය කාර්යබහුල කර්මාන්තශාලාවකි. දිගහැරුණ සර්පිලයේ දාම දෙකෙන් එකවර නව සර්වසම ඩී.එන්.ඒ. අණු දෙකක්‌ අවසානයේ දී නිපදවෙයි. මේවා දුහිතෘ ඩී.එන්.ඒ. වේ.
ගුණන ක්‍රියාවලිය එසේ වුවත්, එනම් සර්වසම ඩී.එන්.ඒ. නිපදවුවත් යම් යම් අවස්‌ථාවල දී විවිධ හේතුන් නිසා එසේ නො වන අවස්‌ථා ඇත. එම නිසා සර්වසම ඩී.එන්.ඒ. දාම වෙනස්‌ වෙයි. එය විකෘතියයි. පාරජම්බුල (UV), එක්‌ස්‌ (X) වැනි කිරණ ද සමහර ඔක්‌සිකාරක රසායනික ද්‍රව්‍ය ද විකෘති ඇති කිරීමට හේතු වෙයි. මේ නිසා විටෙක ඩී.එන්.ඒ. කොටස්‌ සම්පූර්ණයෙන් ම විනාශ විය හැකි ය. නැත හොත් වෙනස්‌ රටාවක්‌ බිහි කිරීමට හේතු විය හැකි ය. වෙනස්‌ රටාවක්‌ බිහි වීමේ දී අලුතෙන් ඩී.එන්.ඒ. කොටස්‌ එකතු විය හැකි ය. කෙසේ වුවත් ඩී.එන්.ඒ. රටාව වෙනස්‌ වීම නම් ජානය වෙනස්‌ කිරීමට ය හේතු වන්නේ. මෙය විටෙක ජීවීනට වාසිදායක වීමටත් විටෙක අවාසිදායක වීමටත් හේතු වන බව අද සොයාගෙන ඇත.
පරිණාමයේ දී සිදු වූ මෙවැනි විකෘතීන් එක්‌ ජීවී විශේෂයකින් නව ජීවී විශේෂයක්‌ බිහි කිරීමට බලපෑ ප්‍රධාන ම ක්‍රියාවයි. පරිණාමයේ දී දුහිතෘ ඩී.එන්.ඒ. දාමවල සිදු වන වෙනස්‌වීම් ජනිතයාට බලපාන්නේ ප්‍රජනක සෛලවල සිදු වන්නේ නම් පමණකි. නැත හොත් පිළිකා වැනි රෝගී තත්ත්ව ඇති කිරීමට එය හේතු විය හැකි ය. කෙසේ වෙතත් පරිණාමයේ දී දිගු පිනුම් පැන ඇත්තේ මේ විකෘතීන්වල පිහිටෙන් බව පැහැදිලි වන කරුණකි. වානරයා ගෙන් මිනිසා බිහි වීමේ දී සිදු වූ ජාන පරිණාමය සදහා බලපෑ එක්‌ සාධකයක්‌ වන්නට ඇත්තේ විකෘත වූ (ද්විගුණ වූ) ඩී.එන්.ඒ. දාම විය හැකි බව විද්‍යාඥයෝ විශ්වාස කරති. වසර මිලියන ගණනක්‌ තිස්‌සේ ක්‍රමයෙන් ද්විගුණ වූ ඩී.එන්.ඒ. දාම සහිත ජාන සැකැස්‌මක්‌ ඇති වීම දියුණු ජීවීන් ඇති වීමට බෙහෙවින් බලපාන්නට ඇත.
බැක්‌ටීරියා වැනි ක්‌ෂුද්‍ර ජීවීන් තුළ ඇත්තේ ඉතා අඩු වර්ණදේහ ප්‍රමාණයකි. එය සරල ජාන සැකැස්‌මකට හේතු වී ඇත. එනිසා ගුණනය එතරම් සංකීර්ණ නො වේ. පහසුවෙන් විකෘතිවලට ද භාජන විය හැක්‌කේ සරල දේහය නිසා පමණක්‌ නො ව ඉතා වේගයෙන් දුහිතෘන් බිහි කරන බැවින් ද වේ. මවු බැක්‌ටීරියාව ද්විඛණ්‌ඩනය වීම එහි සරල ම ප්‍රජනක ක්‍රියාවලියයි. වේගවත් සහ කෙටි ජීවන චක්‍ර ඇත්තෝ ඉතා ඉක්‌මනින් පරිසරයට හැඩගැසෙන්නෝ වෙති. මදුරුවන්, මැස්‌සන් වැනි සතුනට එනිසා ම පරිණාමයේ දී කිසියම් වාසිදායක තත්ත්වයක්‌ ඇති බව ය එයින් පැහැදිලි වන්නේ.
පරිණාමයේ දී ඉතා සිත්ගන්නාසුලු එමෙන් ම තරමක්‌ විමතිය ගෙන දෙන කරුණ නම් පාරිසරික සාධක හමුවේ දුහිතෘන් (දරුවන් ගේ) ගේ ලක්‌ෂණ වෙනස්‌ වීමයි. එය පරිසරයට හැඩගැසීම ලෙස සරලව හැඳින්විය හැකි ය. වෙනස්‌ වන පරිසර තත්ත්වවලට අනුව හැඩගැසීමට කාලයක්‌ ගත වේ. ඒ වෙනස්‌වීම් ක්‍රමයෙන් ජාන තුළට රිංගාගන්නා අන්දම ඉතා අපූරු ය. එසේ නො වීම නම් අප දන්නා පරිදි ජීවින් ගේ වඳ වීම ගෙන එයි. වර්තමානයේ සිදු ව ඇත්තේ දියුණු ජීවීන් යෑයි කියාගන්නා මානවයා සමස්‌ත පරිසරය ම බදාගෙන එහි විවිධ විකෘතීන් සිදු කිරීමයි. ස්‌වාභාවික පැවැත්ම අභියෝගයට ලක්‌ කරමින් සිදු කරන මේ වෙනස්‌කම් අද වන විට බොහොමයක්‌ ජීවීන් පරිසරයෙන් තුරන් කිරීමට හේතු වී ඇත. එක්‌ ශාක විශේෂයක්‌ ඇසුරු කරගෙන ජීවත් වන්නා වූ අනෙකුත් ජීව විශේෂ කොතෙකුත් වේ ද? ඉහත කී ශාකය මෙලොවින් තුරන් වූයේ නම් ඒ සියල්ල අනතුරට පත් වේ. විශේෂඥයන් ගණනය කර ඇති පරිදි ස්‌වාභාවික වරණයෙන් තුරන් වන ජීව විශේෂවලට වඩා දහසේ සිට දස දහස්‌ ගුණයකින් වර්තමානයේ ජීවීන් මෙලොවින් තුරන් වන බව වාර්තා වේ.
ස්‌වාභාවික විකෘතීන් පරිණාමයේ මිතුරකු වුවත් එහි ම ප්‍රතිඵලයක්‌ වූ දියුණු මානවයා ස්‌වාභාවික පරිසරයට සිදු කර අත්තා වූ ද සිදු කරන්නා වූ ද විකෘතීන් නම් සමස්‌ත පරිසරයට ම වින කටින බව අප තේරුම්ගත යුතු ය.
ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ