17.09.2016
දශක ගණනාවක සිට ශ්‍රී ලංකාව තවමත් දියුණු වෙමින් පවත්නා රටකි. දිගු කලක පටන් සාම්ප්‍රදායික බෝග සහ කෘෂිකාර්මික ආර්ථරිකයක්‌ මත පදනම් වූ ශ්‍රී ලංකාව ඉන් මිදී ආර්îකමයව වැඩි ප්‍රතිලාභ ඉපයිය හැකි නව මානයකට පිවිසෙන්නට තැත් කළ ද අසාර්ථක ක්‍රමවේද සහ දේශපාලනික ඇඟිලිගැසීම් නිසා ඉලක්‌කය හඹා නො යන තැනට පත් වෙමින් ඇති බව වැටහෙයි. විද්‍යාව, තාක්‌ෂණය සහ නවෝත්පාදන කෙරෙහි මෙරට ආර්ථරික විශේෂඥයන් ගේ ද, පරිපාලකයන් ගේ ද ඇති ඇල්මැරුණ උනන්දුව සහ සහයෝගය මේ තත්ත්වයට මූලිකව වගකිව යුතු ය. ස්‌වාභාවික සම්පත් හිඟ මුත් විද්‍යාව සහ අධිතාක්‌ෂණයේ පලදායි භාවිතාව නිසා ලෝකයේ සමහර රටවල් ඉහළ ආර්ථික සමෘද්ධියක්‌ අත්පත් කරගෙන ඇති බව පෙනී යයි. ඒ අතර කොරියාව සිටින්නේ ඉතා ඉහළ තලයක ය. තම දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් (ආදායමෙන්) 4%ක්‌ (2015 දී) පමණ ම මේ වෙනුවෙන් වෙන් කරන්නට පසුබට නො වූ එමෙන් ම එහි නො වරදින ප්‍රතිඵලය පිළිබඳව මනා අවබෝධයකින් කටයුතු කරන සහ එම ප්‍රතිඵල ඇස්‌ පනාපිට ම ඔප්පු කර ඇති එම රට නවීන ලෝකය තුළ ආර්ථික සාර්ථකත්වය අත් කරගත හැක්‌කේ කෙසේ ද යන්න පිළිබඳව සෙසු රටවලට කදිම පූර්වාදර්ශයකි.
ශ්‍රී ලාංකිකයකු වන රේ විඡේවර්ධන මහතා ගේ අනභිබවනීය තාක්‌ෂණික නිපැයුම් මෙරට ආර්ථිකයට ජීවය සපයන්නට නොහැකි ව ම අභාවයට ගියේ හෝ අන් රටක අයිතියට ගියේ හෝ අපේ ම ආත්මාර්ථකාමී තීන්දු තීරණ නිසා බව මේ වන විට අප සිය දහස්‌ වාරයක්‌ අසා ඇත. එහෙත් ඉන් උගත් පාඩමක්‌ නම් පෙනෙන්නට නැත. දේශීය නිෂ්පාදන හා නව නිපැයුම් ආර්ථිකයට ශක්‌තියක්‌ වන ලෙස වානිජකරණය කරන්නට උත්සුක නො වන තාක්‌ විද්‍යා, තාක්‌ෂණ සහ නවෝත්පාදනවලින් ලැබෙන ප්‍රතිලාභයක්‌ ගැන සිතන්නට වත් හැකියාවක්‌ නොමැත්තේ ය.
වී පර්යේෂණ ආයතනය සිදු කළ පර්යේෂණ මගින් පසුගිය දශකය තුළ මෙරටට ලබා දී ඇති ආර්ථික ප්‍රතිලාභ කොපමණ දැයි ගණනය කර නොමැති තරම් බව කිව හැකි ය. සහලෙන් ස්‌වයංපෝෂිත බවට වසර ගණනාවක්‌ තිස්‌සේ උදම් අනන අප ඒ අතිරික්‌තය යොදවන්නේ බීර නිෂ්පාදනයට නම් වී පර්යේෂණ ආයතනයේ පර්යේෂණවල අවශ්‍යතාව කුමක්‌ දැයි යන්න ගැටලුවකි. මෙරට අනෙකුත් පර්යේෂණ ආයතන සහ විශ්වවිද්‍යාල සිදු කරන පර්යේෂණ සම්බන්ධව ද මේ තත්ත්වය එක ලෙස අදාළ වේ. ඉතා කාලීන එමෙන් ම ප්‍රායෝගික පර්යේෂණ එම ආයතනවල සිදු කරන බව ඔවුන් පළ කරන පර්යේෂණ පත්‍රිකා දෙස බැලීමේ දී හොඳින් පෙනී යයි.
අද මෙරට සිදු කෙරෙන පර්යේෂණවල ගුණාත්මකභාවය හා ප්‍රමාණය අදින් දශකයකට පෙර තිබූ තත්ත්වයට වඩා ඉතා ඉහළ බව ද සැලකිය හැකි ය. එහෙත් ප්‍රතිශතයක්‌ ලෙස ගත් කල 1%ක්‌ පමණ වූ ප්‍රමාණයක්‌ වත් එම පර්යේෂණ සොයාගැනීම් හෝ ප්‍රතිඵල ආර්ථිකයට ශක්‌තියක්‌ වන ලෙස වානිජකරණයට ලක්‌ කරන්නට මෙරට වැඩපිළිවෙළක්‌ සකස්‌ නො වීම මෙරට දේශපාලනික සහ පරිපාලන ව්‍යqහහයේ අත්‍යන්ත දුර්වලකමක්‌ බව නො කියා ම බැරි ය.
මහජනතාව ගේ මෙන්ම කුඩා දරුවන් ගේ විද්‍යා දැනුම වැඩි කරන්නට, නිර්මාණශීලී බව ඇති කරන්නට විවධ රටවල් විවධ උපක්‍රම භාවිත කරයි. විද්‍යා පර්යේෂණ ඒ අයුරින් ම අපහසුතාවකින් තොර ව කුඩා ළමයින්ට අත්විදින්නට සැලැස්‌වීම ඉන් එක්‌ උපක්‍රමයකි. ඒ සදහා විද්‍යා කේන්ද්‍ර (Science Centres) ඇති කිරීම සෙසු රටවල් අනුගමනය කරන ආකර්ෂණීය ක්‍රමවේදයකි. එම බොහෝ රටවල අඩු ම තරමින් එක්‌ විද්‍යා කේන්ද්‍රයක්‌ හෝ පවතින බව පෙනී යයි. අපට ආසන්න ම රට වන ඉන්දියාවේ විද්‍යා කේන්ද්‍ර සහ විද්‍යා කෞතුකාගාර පනහකට අධික සංඛ්‍යාවක්‌ බිහි වන්නේ විද්‍යා සන්නිවේදනය සහ අධ්‍යාපනය උදෙසා එරට දක්‌වන උනන්දුව සහ දායකත්වය මැනැවින් විදහාපාමිනි. ශ්‍රී ලංකාව තවමත් මේ සම්බන්ධයෙන් සාක්‌ෂාත් කර නො ගත් හීනයක්‌ පමණක්‌ දකිමින් සිටියි.
මෙරට දේශීය භාෂාවන් ගෙන් නිර්මාණය වූ විද්‍යා සහ තාක්‌ෂණික වැඩසටහන් සහ ප්‍රකාශනවල අතිශය හිඟ බව ද මේ කෙරෙහි ශ්‍රී ලංකික ජනතාව ගේ අල්ප වූ දැනුම හා උනන්දුවට හේතු වී ඇත.
අලුතින් ම යමක්‌ පටන්ගැනීමට හැකියාව අප හැමට ම ඇත. විශේෂයෙන් ම මේ වන විටත් ස්‌ථාපිත වූ දැනුමක්‌ හඹා යැම සැම විට ම අසීරු ද නො වේ. වැදගත් වන්නේ නැවතූ තැනින් පටන්ගැනීමයි. ලෝක ව්‍යාප්ත දැනුම, එක්‌ එක්‌ රටවල නිර්මාණය වන දැනුම කෙසේ ද, ඒ මොනවා දැයි දැනගැනීම අතිශය වැදගත් වේ.
දැනුම සම්ප්‍රේෂණය කිරීමේ දී විවිධ ගැටලු ඇති වෙයි. විශේෂයෙන් ම භාෂාවේ භාවිතය පිළිබඳව සැලකිලිමත් විය යුතු ය. බොහොමයක්‌ විද්‍යා දැනුම ප්‍රචාරණය වන්නේ ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙනි. එනිසා තාක්‌ෂණික යෙදුම් සහිත විද්‍යා ප්‍රකාශන විශේෂයෙන් ම බහුතරය ව්‍යවහාර කරන සිංහල භාෂාවට පෙරළිය යුතු ය. එහෙත් එම යෙදුම් ඉතා හොඳින් සමාන්‍ය ජනතාවට තේරුම්ගත හැකි විය යුතු ය. මෙරට ජනතාවට විද්‍යා සන්නිවේදනය නිසි පරිදි සිදු වන්නේ නැත. ඒ සදහා පවතින අතළොස්‌සක්‌ වූ ප්‍රකාශන සහ ජනමාධ්‍ය වැඩසටහන් ප්‍රමාණවත් නො වන බව පැහැදිලි ය. ඒ එසේ වුව ද ඒ සදහා වැඩපිළිවෙළක්‌ තවමත් ක්‍රියාත්මක මට්‌ටමේ දක්‌නට නොමැත.
අද දින මෙරට දී ඇරඹීමට නියමිත විසල් විද්‍යා සමුළුව ගැන අදහසක්‌ දක්‌වන්නට සිදු වන්නේ මෙවැනි පසුගාමී තත්ත්වයක්‌ අත්දකිමින් නමුත් මේ සමුළුව මෙරට විද්‍යා ක්‌ෂේත්‍රය තුළ සුබවාදී බලාපොරොත්තුවක්‌ දල්වයි. මෙරට විද්‍යා, පර්යේෂණ සහ නවෝත්පාදන ක්‌ෂේත්‍රයන්හි සේවය කරන සහ අධ්‍යාපනය ලබන්නා වූ බහුතරයකට තම දැනුම පුළුල් කරගන්නට පමණක්‌ නො ව ජාත්‍යන්තර අත්දැකීම් සමග සංසන්දනය කරගන්නට ඉතා මහඟු අවස්‌ථාවක්‌ මෙහි දී උදා වනවා නොඅනුමාන ය. මෙරට විද්‍යා, තාක්‌ෂණ සහ නවෝත්පාදන ක්‌ෂේත්‍රයන්හි කල එළියක්‌ දකින්නට මෙවැනි සම්මන්ත්‍රණයකින් විශාල උත්තේජයක්‌ ලැබෙනු ඇත යන්න අපේ බලාපොරොත්තුවයි. වසරකට වරක්‌ හෝ මෙවැනි විශේෂ අවස්‌ථාවක්‌ සංවිධානය කරන්නට හැකි වන්නේ නම් මෙරට ජනතාව තුළ විද්‍යාව හා තාක්‌ෂණය පිළිබඳව ඇති ඇල්මැරුණු උනන්දුව නැවත නැවතත් අවුළුවාලිය හැකි බව සිතිය හැකි ය.
දැනුම පදනම් කරගත් ආර්ථිකයක්‌ වෙත ලෝකය පියමනිමින් සිටියි. ශ්‍රී ලංකාව ද මේ සදහා සූදානම් විය යුතු ය. යාවත්කාලීන වන ගෝලීය දැනුම පලදායක ලෙස භාවිතයට ගත යුතු ය.
ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ