13.04.2016
ඔන්න දන්නෙ ම නැතුව සිංහල අලුත් අවුරුද්දත් කට ළඟට ම ඇවිල්ලා. බක්‌ මහ කියන්නේ ඉතිං ශ්‍රී ලාංකිකයන්ට අතිශය වැදගත් මාසයක්‌ නේ. තමන් ගේ වගාවේ අස්‌වැන්න නෙළලා හා පුරා කියලා ගෙට ගන්නේ බක්‌ මහේ. ඒ නෙළාගත්ත අස්‌වැන්නේ සතුට සමරන්න අපේ පැරැන්නන් සංවිධානය කරපු මංගල්‍යයක්‌ තමයි අලුත් අවුරුද්ද කියන්නේ. කොටින් ම හැම දේ ම අලුත් කරමින් තවත් නව පරිච්ඡෙදයක්‌ අරඹන්න ලක ලැහැස්‌ති වෙන්න තමයි අපේ මුතුන්මිත්තන් අලුත් අවුරුදු චාරිත්‍ර කළේ.
පැරැන්නන් අවුරුදු සමරන්න අස්‌වැන්න නෙළීම මූලික කරගත්තත් අද වෙනකොට ගොවි සංස්‌කෘතිය බොහෝ දුරට අපෙන් වියෑකිලා ගිහින් කියන එක අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක්‌ නැහැ. ඒ හින්දා අද බොහෝ දෙනෙක්‌ අලුත් අවුරුද්ද සමරන්නේ සංකේතයක්‌ නැතිනම්
පැරැණි සංකෘතික අංගයක්‌ ලෙසයි කියලා පැහැදිලියි.
ඇත්තට ම අද වෙනකොට ශ්‍රී ලංකාවේ ගොවි සංස්‌කෘතිය බරපතළ අර්බුදයකට ලක්‌ වෙලා තියෙන බව අප හැමෝට ම හොඳින් තේරුම් යන දෙයක්‌. ඒ ආකාර කිහිපයකින්. එකක්‌ තමයි ගොවිතැන සිදු කරන ගොවියා ගේ ජවය පිරිහෙමින් පැවතීම. ඒකට උදාහරණයක්‌ විදියට මාරාන්තික වකුගඩු රෝගයට රජරට ගොවියා ලක්‌ වී තිබීම දක්‌වන්න පුළුවන්. තවමත් නිසි ප්‍රතිකර්මයක්‌ මීට සොයා නො ගැනීම නිසා ඔවුන් තවත් අසරණ වෙලා. වගකිවයුතු විද්‍යාඥයින් ලෙස අප මේ සම්බන්ධව කණගාටුවට පත් විය යුතුවා වාගේ ම එක්‌ එක්‌ මත කෙරෙහි එකිනෙකා ගේ ඇති කුළල් කාගැනීම නතර කොට සාමූහික ප්‍රයන්තයක යෙදිය යුතු කාලය එළඹිලයි තිබෙන්නේ. ගොවීන් ගේ ජවය පිරිහීමේ පවතින බරපතළ ප්‍රතිවිපාකය තමයි ගොවිතැනේ දක්‌ෂයන් ක්‍රමයෙන් තුරන් වී යැම. එනිසා අනාගත ගොවි පරම්පරාව හීන වෙලා මතු ජාන සම්ප්‍රේෂණය ඇනහිටීම සිදු වේ වි. ගොවිතැනේ විවිධ ක්‍රම විධි දැන සිටින දක්‌ෂ ගොවීන් හිඟ වීම අනාගත ශ්‍රී ලංකාවට අති විශාල පාඩුවක්‌ වේ වි. මේ තත්ත්වය වර්ධනය වීම මෙරට අනාගත ආහාර නිෂ්පාදනයේ ගැටලු ඇති කරන්නක්‌ වේ වි. ඒ වාගේ ම සාම්ප්‍රදායික ගොවිතැන අතහැර නවීන රසායනික ගොවිතැනට ගොවීන් රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ඇති ව පෙලඹවීමත් මේ අර්බුදකාරී තත්ත්වයන් ඇති කිරීමට මූලික හේතුවක්‌ බවයි අපට හැඟෙන්නේ. එක්‌තරා ක්‍රමවත් රටාවකට හුරු වී සිටි හෙළ ගොවියා අහසින් පහත් වූ ක්‍රමවේද අනුගමනය කිරීමේ ප්‍රතිඵල අද භුක්‌ති විඳිමින් සිටින බව හොඳින් පැහැදිලි වෙනවා.
රසායනික ද්‍රව්‍ය භාවිතය හේතු කොටගෙන සරුසාර පස විෂ සහිත වී ඇති බව ඔබ නො දන්නවා නො වේ. බොහොමයක්‌ රසායනික ද්‍රව්‍ය බොහෝ කාලයක්‌ පසෙහි රැඳෙන ඒ වාගේ ම ඒවායේ විඛණ්‌ඩක පවා හානිදායක රසායනිකයන් වීම සුවිශේෂී කරුණක්‌. මේ තත්ත්වය පසුගිය දශක ගණනක සිට දිගින් දිගට ම පැවතීම පසෙහි ජීව ගුණය අතුරුදන් කරවන්නට හේතු වී තිබෙනවා. මේ හේතු කොටගෙන ක්‌ෂුද්‍රජීවීන් ප්‍රමුඛ අනෙකුත් පාංශු ජීවීන් ද පසෙන් තුරන් වී අවසානයි. එපමණක්‌ නො වේ, විෂ රසායනිකයන් භූගත ජලයට ද මතුපිට ජලයට ද එක්‌ වී හමාරයි. මෙලෙස විෂ රසායනිකයන් ජලයට මුසු වීම වෙනත් බොහෝ ස්‌ථානවලට එම විෂ ගෙන යැමට හේතුවක්‌. එය තව දුරටත් ජලය වගේ ම පස ද දූෂණය කරන්නක්‌. මේ විදියට තව බොහෝ ආකාරවලින් මේ බැඳීම් ක්‍රියාත්මක වීම සිදු වන අතර ක්‍රමයෙන් පාරිසරික ජීව ගුණය පහත හෙළන බව රහසක්‌ නො වේ. මේ තත්ත්වය නො හික්‌මුණු නවීන විද්‍යාවේ එක්‌තරා අතුරුඵලයක්‌ බව නො කියා ම බැහැ.
මෙනයින් බලන කල ශ්‍රී ලාංකිකයන් වන අපට අනාගතයේ දී ඉතා ප්‍රබල අභියෝග ගණනාවකට මුහුණ පෑමට සිදු වන අතර ජීවිතය පවත්වාගැනීමට නම් ඒවා අනිවාර්යයෙන් ම ජයගැනීමට සිදු වේ වි. ඉන් ප්‍රබල ම අභියෝගය වන්නේ විෂ රහිත ආහාර නිෂ්පාදනයක්‌ සදහා ප්‍රතිපත්ති සහ ක්‍රමවේද සම්පාදනයයි. සාම්ප්‍රදායික ගොවිතැන් ක්‍රමවේද ප්‍රචලිත කිරීමේ සිට නව ක්‍රමෝපා නිපැයුම් දක්‌වා වූ අතිවිශාල පරාසයක මේ වෙනස සිදු කළ යුතුයි. යුග ගණනාවක්‌ තිස්‌සේ පවත්වා ගෙන එන ශ්‍රී ලාංකික මිනිසුන් ගේ ජාන හුරුව හඳුනාගැනීම සහ එයට ගැලපෙන ආහාර රටාවක්‌ උදෙසා ක්‍රමවේද සකස්‌ කිරීම කෙරෙහි විශේෂ සැලකිල්ලක්‌ දැක්‌විය යුතු වනවා. ඒ වාගේ ම වගා කිරීම සදහා වැදගත් වන සුදුසු පසක්‌ ඇති කිරීමට පවතින "විෂ පස" සුවපත් කිරීමේ ක්‍රමවේද ඇති කළ යුතුයි. ලෙඩ රෝග සදහා ඔරොත්තු දෙන බෝග වර්ග තෝරාගැනීම ද මෙහි ලා අතිශය වැදගත් කටයුත්තක්‌.
දෙවැනි, එහෙත් පළමු වැන්නට ද වඩා විශාල බලපෑමක්‌ කළ හැකි අභියෝගය වන්නේ පිරිසිදු ජල නිධි පවත්වාගෙන යැමයි. බොහොමයක්‌ නගරාශ්‍රිත ව මෙන්ම කාර්මිකකරණය වූ ප්‍රදේශවල මතුපිට මෙන්ම භුගත ජල නිධි ද වර්මානයේ දූෂණය වී හමාර බව පර්යේෂණවලින් පෙන්වා දී තිබෙනවා. නමුත් වාසනාවකට කඳුකරයේ ද, ග්‍රාමීයව ද පවතින ජල නිධි සුරැකි ව තිබීම සැනසිල්ලට කරුණක්‌. එවැනි ජල නිධි ක්‍රමානුකූල භාවිතය සහ කළමනාකරණය උදෙසා යහපත් වැඩපිළිවෙළක්‌ සකස්‌ වීම අනිවාර්යයි. එහි එක අංගයක්‌ ලෙස දැනට පිරිසිදුව පවත්නා ජල නිධි සිතියම්ගත කිරීම සහ ප්‍රමාණාත්මක ගණනය සදහා සමීක්‌ෂණ වහ වහා සිදු විය යුතුයි. දූෂණයට ලක්‌ වූ ජල නිධි යථා තත්ත්වයට පත් කිරීමේ ක්‍රමවේද කෙරෙහි විද්‍යාත්මක පර්යේෂණ මෙහෙයවිය යුතුයි.
සමගාමීව ජයගත යුතු එහෙත් වැඩි පරිශ්‍රමයක්‌ යෙදිය යුතු වන්නේ දෙවැන්නටයි. මන්ද යත් ආහාර නිෂ්පාදනයද රඳා පවත්නේ ජලය මත වීමයි. කෙසේ වෙතත් අනාගතයේ අනෙකුත් සියලු ම ප්‍රශ්නවලට වඩා ප්‍රමුඛ වන්නේ උක්‌ත කරුණු අරභයා ඇති වන ගැටලු ජාලයයි. එනිසා මේ අලුත් අවුරුද්දේ දේශපාලනිකව ද, ජාතීන් ලෙස ද, ආගමිකව ද නො බෙදී අප අවධානය යොමු කළ යුත්තේ අප හමුවේ ඇති මේ ප්‍රබල අභියෝග ජයගන්නා උපක්‍රම සෙවීම ගැනයි.
ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ