විදුපත් ඉරුව

2017 ජුලි 19 බදාදා

‘වෙනස’ කොතරම් අවැසි වූවක් වුව ද නිසි ‘වෙනස’ නොවූ කල එය ඉඟුරු දී මිරිස් ගත්තාක් වැනිය. නොදන්නා යකාට වඩා දන්නා යකා හොඳ යැයි සිතන්නට පෙළඹෙන්නේ එවිටය. අයහපත් කල යහපත උදෙසාද යහපත් කලෙක අයහපත ද මිනිසුන් යදිනා බව වත්මනේ සිදුවන බොහෝ දේ විශ්ලේෂණයෙන් තේරුම් යයි. ලිබියාව බොහෝ දේ ජනතාවට නොමිලේ ලබා දීමට සමත් වූ රටකි. නමුත් “වෙනස” එය අවැසි නොවන බව පවසා “ගඩාෆි” මහ මග මරා දමා එරට අන්ත දුක්කිත තත්වයකට අද වැටුණි. සමාජවාදය එපා කී රුසියානු සමූහ ආණ්ඩුව ට වර්තමානයේ සිදුව ඇති දේ තවත් උදාහරණයකි. එනිසා “වෙනස” කොතරම් සාපේක්ෂ වූවද අත් විඳිනා සත්‍ය කොතරම් කටුක දැයි වෙනස පැතූ අය පමණක් නොව සමස්තයටම භුක්ති විඳීමට සිදුවීම තරම් කණගාටුදායක තවත් නොමැති බව අද බොහෝ දෙනෙකුට තේරුම් ගොස් ඇත.  

ස්වභාවිකවරණයට එපිටින් කටයුතු කිරීමේ ආදීනව වත්මන් මිනිසුන් අත්විඳිනා බව යුරෝපය දැන් දැන් දැනගත්තද අපරදිගයෝ තවමත් ඒ බව තේරුම් නොගැනීම “වෙනස” තව තව පැතීමෙන් පැහැදිළි වෙයි. රජරට වකුගඩු රෝගය ද ඇතුළුව මෙරට ජනතාවගේ සුව සම්පත ආගාධයට ඇද දමා ඇති, ජීවිතය පවත්වාගනු පිණිස දෙනු ලැබූ ක්ෂණික විසදුම් (මෙහි ආදීනව සොයා නොබලා) නිසා කෘෂිකර්මය ද ප්‍රමුඛ වැ ඇති මෙරට දේශීය සංස්කෘතියේ රිද්මය අවුල් වී ඇති බව අප පිළිගත යුතුය. “කලකදී වහ ලු කලකදි හොඳ වෙනවා ලු” යන සංකල්පය වෙනස් වන රජයන් සමග අත්වැල් බැඳ ගැනීම නිසා මෙරට සියලු දේ කෙරහි වූ ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් ගොඩ නැගීමේ දී බලපාන ප්‍රධාන සාධකය වී ඇත.

ජාන විකෘතය කොතරම් ස්වභාවික වූවද එය මානවයා සිදුකරන්නට යෑම අද මහා ගැටළුවක් වී ඇත. බීජ නිෂ්පාදනයේ තනි අයිතිය සමාගම් වලට පවරා ගැනීම එහි අවසාන ප්‍රතිඵලය නම් පරිසරය ජය ගැනීමේ අවශ්‍යතාව කුමක්දැයි බොහෝ දෙනෙකුට පැන නගින ගැටලුවකි. සියල්ල පාලිත තත්ත්ව යට‍තේ සිදු කිරීමේ ශ්‍රී ලංකාව වැනි අතිශය දියුණු කෘෂිකාර්මික තාක්ෂණයක් තිබු රටක වෙසෙන ජනතාවට බලෙන් පැටවීම කාගේ අරමුණු සාක්ෂාත් කර ගැනීම උදෙසාද යන්න ගැඹුරින් සිතා බැලිය යුතුය. යම් හෝ ලෙසක අවබෝධයක් ඇත්තන් පැරණි ප්‍රභේධ යලි නගා සිටුවීමට යන්ත දැරීම “සතුටු දායක පුවතක්” වන්නේ දිනෙක ආහාර අහේනියකදී තනිව නැගී සිටිය හැකි ගොවියන් පිරිසක් මෙරට බිහිවන බව පෙනී යාමෙනි. දූරදක්ෂි නායකත්වයක් අහිමි වීම අප වැනි රටකට දිගුකාලින බල පෑ ඇති ප්‍රධාන ගැටලුවයි.

නිර්මාණශීලි බුද්ධිය තිබු පමණින් බුද්ධිමත් නිර්මාණ මෙලොවට බිහි නොවන බව ‘නොබෙල්’ දී ඇති උදාහරණය පමණක් ම ප්‍රමාණවත් වන්නේ ආත්මාර්ථය පෙරදැරි නොකරගත්තවුන් සඳහා පමණක් බව සත්‍යකි. ‘වෙනස’ ඇතිවන්නේ මෙලෙසය. නිර්මාණ මංකොල්ලය නිර්මාණශීලි බුද්ධිමතුන් නිහඬ කිරීමට හේතුවී ඇති අතර කරළියේ බැබලෙන්නේ ගිරාපෝතකයන් වීම ‘වෙනසේ’ විශේෂත්වයයි. ගිනිකූර දැල් වුවා මෙන් බැබලී ඔවුන් ක්ෂණිකව නිවී යාම සුදුස්සෙකුගේ අවස්තාව අහිමිකිරීම පමණක් නොව රටක දියුණුවට අවැසි නවෝත්පාදන  සහ නිර්මාණශීලි සංකල්ප බිහිවීම ද නවතාලීමයි.

නිර්මාණශීලි බුද්ධිමතුන් බිහිනොවන්නේ ප්‍රධාන කොටම මෙරට ඇති රාමුගත අධ්‍යාපනය නිසා බව බොහෝ දෙනෙකු පවසයි. නමුත් ඉන් ඔබ්බට ගොස් අවැසි ‘වෙනස’ සිදුකරන්නට කිසිවෙකු උත්සාහ නොකරන බවයි පෙනී යන්නේ. පන්ති කාමරයෙන් බැහැරව එළිමහනට ඔවුන් රැගෙන යෑම නව නිර්මාණ සඳහා දරුවන්ගේ මනස හුරුකිරිමකි. විද්‍යාව, නව නිපයුම් සහ නවෝත්පාදන යනු භෞතික දෑ පමණක් ම නොවන බව වටහා ගැනීම සහ දරුවන්ට වටහා දීම මෙහිදී ඉතා වැදගත් වෙයි. මෙම අධ්‍යාපන ක්‍රමය තුල නිදහස් චින්තනයක් ඇත්තවුන් මෙරට බිහි නොවීම ද බිහි වූවන්ගේ මුවහත මොට කිරීම ද  හේතුකොටගෙන සියල්ල රජයෙන් ලබා දෙන තුරු සිටින සහ ඒ සඳහා උද්ගෝෂණ පමණක් කරන නමට විද්වතුන් වූ පිරිසක් බිහි වීම එම වෙනසේ ප්‍රතිඵලය වී ඇත. එනිසා අලුත් අලුත් දෑ නොතනන ජාතියකට වැඩිකල් නොගොස් ම කුමක් වන්නේ දැයි අමතුවෙන් කිව යුතු නොවේ.

සාක්ෂරතාවයේ ප්‍රාමාණික බව රටක බුද්ධිමතුන්ගේ පිළිබිඹුව සේ සැලකුව ද මෙරටට නම් එසේ නොව න බවයි මගේ හැඟීම වන්නේ. මෙරට යහපාලනය සහ යහජිවනය සාක්ෂරතාවයේ මිම්මක් නොවන බව පැහැදිලිය. අකුරු දැන ගත්තද අද බොහෝ දෙනෙකු දැන්වීම් කියවන්නේ නැත. අකුරු නොදැන සිටියද සංඥා වලින් දෙන පණිවිඩය යමෙකුට තේරුම් ගත හැක. නමුත් මහා මාර්ගයේ දී ද පොදු ස්ථානවල ද හැසිරීමේදී බොහෝ දෙනෙකු සිදුකරනා බොහෝ වැරදි නොදැන කරනා ඒවා නොවන බව පැහැදිළිය. නීතිය පමණක් නොව චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර අනුගමනය කිරීම සහ පිළිපැදීම යහපත් සමාජයක පැවැත්ම තහවුරු කරනු ලබයි. එනිසා ‘වෙනස’ ඇතිවිය යුත්තේ කොහේදැයි සිතා බැලිය යුතුව ඇත.  

ආත්මාර්ථය ද මුදලට ගිජු වීමද හේතු කොට ගෙන රටක ප්‍රගමනය කොපමණ සිමාකාරී වී ඇත්දැයි ගෙවුන අතීතය අපට සිහිපත් කරයි. බලොපොරොත්තු වූ දෙය ලද ‘වෙනස” තුලින් නොලැබීම තවත් ‘වෙනසක්’ ඇතිකරලීමට උත්සාහ දැරීම මෙවැනි සමාජයක අරමුණ වෙයි. ‘වෙනස’ කාලින අවශ්‍යතාවයක් වුව ඒ සඳහා දෙපාරක් නොව කිහිපවරක්ම සිතා බැලිය යුතු බව නම් තරයේම පැවසිය යුතුය.    

  

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ