වැනසෙන වනසන වගුරු බිම්, සම්පතකි පහත් බිම්....!!!

This  article is originally published on Vidusara 23.12.2020.

භූ සංචාරිතය 37

වගුරු බිම් පහත් බිම්ය. පහත් හෝ උසස් හෝ වූවා කියා වෙනසක් නොමැත, මන්දයත් මේ සියල්ල භූ රුපණයේ එක්එක් අංගය. පාෂාණ ජිර්ණයේත් ඛාදනයේත් ප්‍රතිඵලයක් ලෙස බිහිවන මෙවැනි භූ රූපණ පරිසරයට ඉතා අත්‍යවශය වේ. දුර්වල පාෂාණ කලාප ඉතා වේගයෙන් ජීර්ණයට සහ ඛාදනය ලක් වෙයි. මේ සඳහා ඛණිජ සංයුතිය පමණක් නොව පාෂාණයේ ව්‍යුහයන්ද ආධාර උපකාරී වෙයි. මෙනිසා ඉතා ඈතට ඇදී යන්නාවූ නිම්නකලාපත් කඳුවැටිත් බිහි වෙයි.

ශ්‍රී ලංකවේ භූ රූපණය විශේෂ වෙයි. මධ්‍යයේ වූ කඳු වැටිය වටකරමින් ඇත්තේ උතුරින් ඉතා විශාල තැනිතලා භූමියක් බිහි කරමින්. ජීර්ණයට ක්‍රියාදාමයේදී මුරණ්ඩු වුවෝ හුදකලා කඳු බවට පත් වූවෝ වෙති. වෙරලාසන්නයට යත්ම යත්ම උච්ච බව අහිමි කරගන්නා මෙරට භුමිය මුහුදු මායිමේ දී සාගර තරංගවල බලපෑමද නොඅඩුව ලැබේ. එනිසා මුහුද මට්ටමේ උච්චාවචනය මෙම පහත් බිම්වල පැවැත්ම තහවුරු කරනුවස් විශාල මෙහවරක් සිදු කර ඇත. කලකදී පහලයන මුහුදු ජල මට්ටම නිසා පහත් බිම් කලාප විශාල වන අතර ඉහල යාම නිසා එම කලාපය සංකෝචනය වෙයි.

පහත් බිම්වලට වැඩිවන වැසි වතුර එක් රැස් වී වගුරු බිම් බවත් පත් වෙයි. බොහෝ විට මෙම වගුරු බිම් ගංගා නිම්න ඇසුරු කරගෙන නිර්මාණය වේ. එසේ නැතහොත් ප්‍රාග් ගංගා නිම්නවල පිහිටයි. එනිසා බොහෝවිට වගුර නිර්මාණයට අවැසි පරිසරය සකස් වෙයි. ගංගා රොන්මඩ තැන්පත් වන්නේ බොහෝ විට එහි වෘධ අවධියේ බව අපට මතකය. එනිසා ශ්‍රී ලංකවේ වගුරු බිම් වල හමුවන්නේ ඉතා සියුම් මැටි ඛණිකා වලින් සමන්විත වූ සියුම් අවසාදිත තට්ටුවකි.

සියුම් අවසාදිත තැන්පත් වන්නේ වඩා වැඩි කාලයක් ජලය එක් රැස් වී පැවතීම මෙවැනි සියුම් ඛණිකාමය අවසාදිත තැන්පත් කරන්නට හේතුවෙයි. මෙම සියුම් අවසාදිත සමන්විත වන්නේ බොහෝවිට මැටි සහ සිල්ට් නම් වූ වර්ග දෙකෙනුයි. ඊට අමතරව ඉතා සියුම් වැලි ඛණිකා ද මේ සමග විය හැක. පිටාර ගලන ගංගා ජලය උරා ගන්නේත් වැඩිපුර ජලය ගබඩා කරන්නෙත් මෙම පහත් වගුරු බිම් බව අප අමතක නොකළ යුතුය. මේ නිසා ඉතා ක්ෂණිකව ඇතිවන්නා වූ ගංවතුර පාලනය කරගැනීම සඳහා කදිම උපක්‍රමයකි.

මේ සියුම් අවසාදිත එවන් වූ අකාබනික සංයෝගවලින් පමණක් නොව ඉතා විශාල ප්‍රමාණයක් වූ කාබනික ද්‍රව්‍යද මේ සමග බොහොමයක් වගුරු බිම්වල මේ සියුම් අවසාදිත සමග තැන්පත් වේ. එනිසා කළු පැහැයෙන් යුක්ත වගුරු බිම් පරිසරය ඉතා සරුසාර භූමියකි. නමුත් මේ සියුම් අවසාදිත වල අවසාදනය නිසා වගුරු බිම් වල සවිවර බාවය බිඳ වැටේ. එනිසා බොහෝවිට ඔක්සිජන් ඌනතාවක් ද ඇත.  එය තන්පත්වන කාබනික ද්‍රව්‍ය වියෝජනයට බාධාවකි. එනිසා ගස්වල කඳන් වැනි ශාඛමය දෑ වැඩිකාලයක් ජීර්ණයට ලක් නොවී ආරක්ෂාවන්නට හේතුවෙයි.

වගුරු බිම් සුවිශේෂී පරිසර පද්ධතියකි. එහි ජෛව විවධත්වය අධිකය. විවිධාකාරයේ ජීවින් මෙම පරිසරයේ වසයි. ඒ අතිනුත් පක්ෂීන් සුවිශේෂී වන්නේ ඔවුන්ගේ ප්‍රසිද්ධ පරිසර කලාපයක් මේ වගුරු බිම් ආශ්‍රිතව ගොඩනැගෙන බැවිනි. බොහොමයක් සංචාරක කුරුල්ලන්ගේ නවාතැන පමණක් නොව ආහාර සොයාගන්නා භුමිය වන්නේ ද මෙම වගුරු භුමි පරිසරය බව අමතක නොකළ යුතුය.

කොළොඹ හා ඒ අවට කලාපය ඉතා විශාල වගුරු බිම් පද්ධතියකින් සමන්විත වේ.  මෙම ප්‍රදේශ කාලයකි ගංගා නිම්න කලාපවල වෘධ අවධිය සනිටුහන් කල පරිසර බව මතකයේ රඳවා ගත යුතුය. කොළඹ සහ ඒ අවට කලාපය සමන්විත වන්නේ කලකදී තැන්පත් වූ ගංගා අවසාදිත වලිනි. වරින්වර තැන්පත් වූ මෙම අවසාදිත කලාපනය වන්නේ කිසියම් ප්‍රමාණයකට මුහුද මට්ටම ඉහල යාමද බලපාන්නට ඇත. ඉතා වැදගත් වන්නේ මේ කොළඹ සහ ඒ අවට කලාපය අදටත් ගංවතුර පාලනයේ දී ඉතා විශාල කාර්ය භාරයක් ඉටුකරයි.

අදවනවිට මෙම පහත් වගුරු බිම් ක්‍රමයෙන් ඉතා සිඝ්‍රයෙන් විනාශ වෙමින් පවතියි. මිනිසා ගේ අන්තනෝමතික ක්‍රියා නිසා මෙවැනි පහත් බිම් ගොඩකරන්නටත් විවිධ කර්මාන්තශාලාවල අපද්‍රව්‍ය හරවා ඇත්තේත් මේ වගුරු බිම් වලට බවත් කදිමට පෙන්නුම්කරන කාරණාව වන්නේය. එනිසා වගුරුබිම් වල සොබාවික තත්වය අවුල් කරන්නටත් එහි සේවය වලක්වන්නටත් මේ මානව ක්‍රියා කාරකම් හේතු වී ඇත.

බොහොමයක් කර්මාන්තශාලා වල අපද්‍රව්‍ය වගුරු බිම්වලට ඉලක්ක කිරීම නිසා වගුරු බිම් වේගයෙන් දුෂණයට ලක් වෙමින් පැවති. පවතින්නේ සියුම් අවසාදිත නිසා දුෂනකාරක උරාගැනීම හැකියාවද ඉහලය. නිතරම පාහේ ජලයෙන් යටවෙමින් පවතින මෙම කලාප වල වගා කටයුතු ද කෙරෙමින් පැවති. කොළඹ අවට මෙය විශාල ලෙස පැතිරී ඇත. නමුත් කොළඹ පවතින නාගරික බව දැනටත් මෙම වගුරු බිම්වල සොබාවිකවත්වය විනාශකර ඇත. එනිසා මෙහි පවතින අවසාදිත වල එක් රැස් වූ බැරලෝහ වැනි දුෂණ කාරක ජෛව සංචිතයට ලක්වන්නට  කදිම පරිසරයක් සකස්කර දෙයි.

වගුරු බිම් වල පවතින්නාවූ කීර කොටුවල කීර ආහාරයට ගැනීම මේ තත්වය යටතේ භයානකය. ජෛව සංචිතයට ලක්වන්නේ බැර ලෝහ පමණක් ම නොවේ. එනිසා විවිධ කාබනික සහ අකාබනික විෂ කීර කොටුවල වවනා පලා වලට එක් වීමේ දැඩි නැඹුරුතාවයක් පවතී. විශේෂයෙන්ම කංකුන්, මුගුණුවන්න වැනි පලා වලට ඉතා හොඳින් මෙම විෂ උරා ගැනීමේ හැකියාව ඇති බව සොයාගෙන ඇත. සුපෝෂණය අධික වූ පරිසර කලාප වල මෙම පලා ඉතා හොඳින් වර්ධනය වී විශාල දේහ සහිතවන බව පෙනී යයි. එනිසා මෙම කීර ආහාරයට ගැනීමට පෙර දෙතුන්වරක් සිතා බැලීම යෙහෙකි.

සුපිරි වෙළඳසැල් වල තබා තිබෙනා දුටු විගස මිලදී ගන්නට සිතෙනා මෙවැනි එළවලු වල තත්වය ඉහත පරිදි විය හැක. එනිසා විශේෂයෙන්ම කොළඹ අවට කලාපයෙන් නිෂ්පාදනය වන්නා වූ මෙවැනි එළවලු පලතුරු වල තත්වය සහතික කරගත යුතුය. ඒ සඳහා යම් නවීන ක්‍රම වේදයක් සකස්විය යුතුය. නවෝත්පාදන වැදගත් වන්නේ මෙවන් අවස්ථාවකය. ඉතා ක්ෂණිකව මෙවැනි සොබාවික ද්‍රව්‍ය විෂ සහිත ද යන්න හඳුනාගැනීම සඳහා යම් උපකරණයක් නිර්මාණය විය යුතුය. එමගින් ඉතා වේගයෙන් විෂ සහිත එළවලු පලතුරු හඳුනාගැනීම හැකියාව ලැබේ. සොඳුරු වගුරු බිම් අඳුරු කර ඇත්තේ මිනිසාම බව අමතක නොකළ යුතුය.     

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

........ඒ පිළිමය පරාක්‍රමබාහු රජුගේ නම් නොවේ.....!!!

භූ සංචාරිතය 36

This article is originally published on Vidusara 16.12.2020

 පළමුවන පරාක්‍රමබාහු රජු පොළොන්නරුවේ රජු වූයේය. ඔහු ජලාශ ගණනාවක් එක්කොට සමුද්‍රයක් බඳු මහා ජලාශය ඔහුගේ නමින් ඉදිකළේය. රජරට සශ්‍රිකාභාවයට පත් කළේය. බෞද්ධාගම ප්‍රචලිත කළේය. එහි අභිවෘධිය සඳහා වැඩකටයුතු කළේය.

මෙතුමා ඉදිකළ මහා ජලාශයට ඔබ්බෙන් තවත් ගොඩනැගිලි සංකීර්ණයක් වෙයි. වර්තමානයේ එය හඳුන්වන්නේ පොතුගුල් වෙහෙර යනුවෙනි. ගොඩනැගිලි සංකීර්ණය පුස්තකාලයක් විය හැකි බවටයි පුරවිද්‍ය්ඥයින් හඳුනාගෙන ඇත්තේ.

ඒවාගේම එහි ඇත්තාවූ විශාල මානව ප්‍රතිමාව බොහෝ අය හඳුන්වන්නේ පරාක්‍රමබාහු රජතුමාගේ බවයි. සමහරු එය ඍෂිවරයෙකුගේ බවත් විශ්වාස කරයි. නමුත් මේ පිළිබඳව පැහැදිලි මතයක් මේ වනතෙක් ඉදිරිපත් වී නැති බවයි පෙනී යන්නේ. එනිසා මෙවර භූ සංචාරිතයෙන් මේ ගැටලුව නිරාකරණය කල යුතුයැයි සිතුවෙමි.

ශ්‍රී ලංකවේ ඉතිහාසය මෙරට ජනතාවගේ ශෛල තාක්ෂණය ඉතා ඉහල මට්ටම තිබු බවට ඕනා තරම් සාක්ෂි ගෙන එයි. අනුරාධපුරයේ මෙන්ම පොළොන්නරුවේ ද ඇත්තාවූ මේ ශෛලමය ප්‍රතිමා සහ ගෘහ නිර්මාණ ඉතා විශිෂ්ට නිර්මාණ බව කිව යුතුය. ඉතා සියුම් සහ සුමට පෘෂ්ට සහිත මෙවැනි නිර්මාණ සංචාරයකයන් විශ්මයට පත්කරන බව අප කවුරුත් හොඳින්ම දන්නා කාරණයකි. හැඩි දැඩි කළුගල් දමනය කරමින් ඉතා සියුම් මූර්ති සහ කැටයම් නිර්මාණය සඳහා මෙරට අතීත ජනයා මෙතරම් හපන්කම් දැක්වූයේ කෙසේද යන්නත් මේ සමගම අපට පැමිණෙන ගැටළුවකි.

පාෂාණ දමනය කරමින් බටර් වැනි මෘදු දෙයක් කපනවා සේ පහසුවෙන් මුර්ති සහ කැටයම් සිදුකරන ලද තාක්ෂණය සොයා වසර දහයකට පමණ පෙර මවිසින් ගවේෂණ පර්යේෂණයක් සිදුකරන ලදී. එහිදී අනුරාධපුරයත් පොලොන්නරුවත් ප්‍රධාන වශයෙන් මාගේ  නිරීක්ෂණයට භාජනය විය. එයට අමතරව මහනුවර, සිගිරිය, තිස්සමහාරාමය වැනි පුරවිද්‍ය්ත්මක සහ බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන ද මාගේ ගවේෂණයේ අධ්‍යන ප්‍රදේශ විය. මෙම ස්ථාන වල ඉතා සියුම්ව කරන ලද අධ්‍යනයන් සඳහා පාෂාණ නෙලා ගත් ස්ථාන ගණනාවක් මාගේ ඇස ගැටුනු අතර ඒවායේ දක්නට ලැබුන ප්‍රධාන ලක්ෂණ ඉතා කදිම ඉතා අපූරු කරුණු කාරනා ගණනාවක් අනාවරණය කර ගන්නට මාහට හැකි විය.

අනුරාධපුර යුගයේ සහ පොලොන්නරු යුගයේ ශෛල තාක්ෂණයේ බොහෝ වෙනස්කම් ඇති බව හඳුනාගන්නට ලැබුණි.  මෙහිදී ක්‍රම වේද දෙකක් විය හැකි බව අවසානයේ දී කරුණ අනාවරණය වෙයි. අනුරාධපුරයේ බොහෝවිට භාවිතාකරන්නට ඇත්තේ භෞතික ක්‍රමවේදයක් බවත් එය පොළොන්නරු රාජධානි කාලය වන විට රසායනික ක්‍රමවේදයක් දක්වා වැඩි දියුණු වන්නට ඇති බව පහැදිලි වන කරුණකි.

අනුරාධපුරයේ ශෛල තාක්ෂණය විශේෂණය වන්නේ විදුම් කුහර තාක්ෂණය පදනම් කරගෙන බවයි මෙවැනි ස්ථාන නිරීක්ෂණයෙන් පැහැදිලි වන්නේ. එහි දී ඕවලාකාර විදුම් කුහර භාවිතාකරන ලද බවට සාක්ෂි හමුවේ. මෙම විදුම් කුහර පත්ලට යනවිට එකාකරිව කුඩාවන ඇත එතරම් ගැඹුරු බවක් නොපෙන්වයි. බොහොවිට සෙන්ටිමීටර පහක් හෝ හයක වැනි සාමාන්‍ය ගැඹුරක් සමස්තයේ දැකිය හැකිය. ඔවුන්ගේ තාක්ෂණය වූයේ මෙම විදුම් කුහර තුලට යකඩෙන් කරන ලද කුඥ්ඥ බහා මිටියකින් පහර දීමෙන් අවශ්‍ය පාෂාණ කුට්ටිය පලගන්නට ඇති බවයි. මේ කුඥ්ඥ බහා ලීම ද මිටියෙන් පහර දීම ද යම් කිසි රටාවක් අනුගමනය කරමින් සිදු කරන්නට ඇති බවයි ලැබුන සාක්ෂි අනුව පැහැදිලි වන්නේ. ඕවලාකාර විදුම් කුහර නිර්මාණය සඳහා යකඩ නියන් භාවිතා කරන්නට ඇති බවත් සමහර විට පාෂාණය විදීම සඳහා මෙරට බිහිවී තිබු විශිෂ්ට යකඩ තාක්ෂණයේ යම් යම් ක්‍රම වේද හඳුනාගන්නට ඇත.

තමාට අවැසි පරිදි පාෂාණ කුට්ටි වල දිග හා පළල තීරණය වී ඇති අතර පාෂාණවල සොබාවික පැලුම් තල පවතින්නා වූ දිශාවන් ද මේ සඳහා භාවිත කර ඇත. නමුත් එය සෑම අවස්ථාවකම අත්‍යන්තයෙන්ම අවශ්‍ය වී නොමැති වීම මේ අපූරු තාක්ෂණයේ සුවිශේෂී බාවයයි. සියුම් කැටයම් සඳහා විවිධාකාරයේ නියන් භාවිතයට ගන්නට ඇති අතර විවිධ ප්‍රමාණයේ විවිධ වර්ගවල වැලි භාවිතා කරමින් මතුපිට පෘෂ්ට සුමට කරන්නට ඇත. වෙස්සගිරිය එකල තිබු පාෂාණ නෙලාගත් පතලකි. අනුරාධපුරයේ බොහෝ ස්ථාන වල එවන් වූ පාෂාණ පතල් හමුවේ.

පොළොන්නරු යුගයට සපැමිණි විට මේ තාක්ෂණයේ යම් දියුණුවක් වෙනස්කමක් ඇති වූ බවට කදිම සාක්ෂි හමුවේ. විදුම්වලවල් වල හැඩය ඍජුකෝණාශ්‍රාකාර බවට පෙරලි ඇත. පතල ද එලෙසම වූ පතලකි. ඕවලාකාර විදුම් වලවල් සේ කෝණාකාර වන්නේ නැත. ඍජුකෝණාශ්‍රාකාර කුඩා පෙට්ටියක් බඳු වූ මෙම වලවල් එතරම් ගැඹුරු නොවීම ද ඉතා සුවිශේෂිය. මේවා නම් සකස් කර ඇත්තේ යකඩ කුඥ්ඥ භාවිතයට නම් නොවන බවයි පෙනී යන්නේ. මේ වලවල් වඩා ප්‍රායෝගික වන්නේ යම් ද්‍රව්‍යයක් බහා ලීම සඳහා, බොහෝවිට ද්‍රවයක් වැනි දෙයක් විය හැක. විදුම් වලවල් වල සොබාවය වඩා ගැලපෙන්නේ එවැනි අවශ්‍යතාවයක් සඳහා විය හැකිය.

පොළොන්නරු යුගයේ දී යම් රසායනික ක්‍රමවේදයක් පාෂාණ නෙලීම සඳහා භාවිත කරන්නට ඇති බවට හොඳම සාක්ෂිය මෙය බව පෙනී යයි. ඒ අනුව අනුරාධපුරයේ තාක්ෂණයෙන් වෙනස්වන පොළොන්නරු තාක්ෂණය අපූරු පිම්මක් මෙන්ම නවෝත්පාදනයක් බවත් පැහැදිලි වෙයි. පාෂාණය මොලොක් කරනා මෙන්ම ඒක රේඛියව සකස්කරනලද විදුම් වලවල් ඔස්සේ පාෂාණය කුට්ටි කරන්නට ද මේ වලවල්වල බහාලු රසායනය සමත්වන්නට ඇති බවයි පෙන්නුම් කරන්නේ. රසායනයේ ක්‍රියාකාරිත්වය පාෂාණය ක්ෂණයකින් රත්කර දෙපලු කරන්නට තරම් ප්‍රභල දෙයක් වන්නට ඇත. එමෙන්ම රසායනයේ ක්‍රියකාරිත්වය කුඩා ප්‍රමාණයකින් ලබා ගන්නට තරම් අපගේ අතීත නවොත්පාදකයන් දක්ෂ වී ඇත.

පොතුගුල් වෙහරේ අවධි දෙකක සංවර්ධයන් දැකිය හැකිය. ඒ පොළොන්නරු යුගයේ සහ පොළොන්නරු යුගයට කලින් බොහෝ විට අනුරාධපුර යුගයේ විය හැක. එනිසා මේ ස්ථානයේ පාෂාණ නෙලා ගත ස්ථානවල ඉහත කි ආකාර දෙකේම විදුම් වලවල් හමු වේ. නමුත් මේ කියනා පිළිමය සකස් කර ඇති පාෂාණයේ දක්නට ලැබෙන්නේ අනුරාධපුර සමයේ භාවිතා කරන ලද තාක්ෂණයේ සාක්ෂි බවයි නිරීක්ෂණයෙන් කදිමට පැහැදිලි වන්නේ. ඒ අනුව මාගේ නිගමනය වන්නේ මේ ප්‍රතිමාව ඉදිකරන්නට ඇත්තේ පොළොන්නරු යුගයේ දී නොවන බවත් බොහෝ විය එම කාලයට පෙර බවත් එනම් අනුරාධපුර යුගයේ දී හෝ එයටත් ඔබ්බෙන් වූ කාලයක බවයි. අනුරාධපුර ශෛල තාක්ෂණය එයට පෙර සිටම පැවතීමේ හැකියාවක් ද නැත්තේ නොවේ.

පොත්ගුල් විහාරයේ දක්නට ඇති මේ සෛල ප්‍රතිමාව බොහෝ විට විය හැක්කේ පොළොන්නරු යුගයට පෙර විසුවෙකුගේ බවත් එහි ලක්ෂණ අනුව ද රජකුගේ ලක්ෂණ වලට වඩා ඇත්තේ ඍෂි කෙනෙකුගේ ලක්ෂණ බවත් ඉතා හොඳින් පැහැදිලි වන කරුණකි. එනිසා මෙවන් වූ කරුණු පාදක කරගෙන මාගේ නිගමනය වන්නේ නම් මෙම මූර්තිය කිසිසේත් පරාක්‍රමබාහු රජුගේ නොවන බවත් එය අනුරාධපුර යුගයේ සෝ එයට පෙර විසු යම් භාවනායෝගී යෝගිවරයෙකුගේ බවත් ය.

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

යාපනයේ කබෝනේට ෆැක්ටරිය.....!!!

භූ සංචාරිතය 36

This article is originally published on Vidusara 9.12.2020.

කුරිරු ත්‍රස්තවාදී යුද්ධය හමාර වූ වහාම මෙරට ජනතාවගේ සංචාරක සන්ධිස්ථානයක් වූයේ යාපනයයි. බොහෝ පිරිසක් තම ජිවිත කාලයේම දැක බලාගත නොහැකි වූ යාපනය බලාකියා ගැනීමේ ආශාවෙන් මෙලෙස සංචාරයේ නිරටැහැ විය. ඒ අතර යාපනයේ බැලිය යුතු ස්ථාන වලද යම් පෙළ ගැස්මක් ඇති විය. පතුල නොපෙනෙන ලිඳ, කීරමලේ පොකුණ, නාග දීපය,  යාපනයේ කොටුව යානාදී වශයෙන් තවත් බොහෝ තැන් ද මෙම සංචාරයට ඇතුලත් විය.

ඇත්තෙන්ම යාපනය අපූරු සංචාරක සන්ධිස්ථානයකි. මෙම  ප්‍රදේශයේ නැරඹිය යුතු තැන් බොහෝය. ඒවා සොබාවික මෙන්ම මිනිසා විසින් නිර්මාණය කරන ලද නිර්මිතයන් ද ඒ අතර වෙයි. වර්තමානයේ බොහෝ කෝවිල් දැක ගත හැකි යාපනයේ කලෙක බෞද්ධ වෙහෙර විහාරවලින් පිරි තිබු බව පැවසේ. කෙසේ වෙතත් පසු කාලිනව සිදු වූ සමාජීය පෙරලියක් හේතුවෙන් බෞද්ධ ජනතාවගේ පිරිහීමක් ඇති වී හින්දු ධර්මය ඉස්මතු වී තිබේ. ඒ කෙසේවෙතත් ඉතා කාර්යක්ෂම ක්‍රියාශීලි ජනතාවක් ජිවත්වන යාපනය ගොවිතැනට කදිමය. මෙහි වෙසෙන ජනතාවගේ කැපවීම සහ දක්ෂතාවය යාපනයේ ගොවිතැනින් දැක බලා ගත හැකිය.

යකඩ ඔක්සයිඩය බහුල රක්ත පැහැගත් පාංශු දේහයන් සහ අවසාදිත වලින් සමන්විත වී ඇති යාපනයේ භූ ස්කන්ධය ඉතා වටිනා සම්පතක් බව දන්නී ඇත්තෙන්ම එහි වසන ජනතාවමය. ඔනෑම වර්ගයක එළවළුවක්, පළතුරක් වැවෙන මෙවන් සම්පතක් අතිශය වටින්නේයැයි පැවසිය හැකිය. සමහර ස්ථානවල පාංශු ස්ථරය එතරම් ඝනකම් නොමැත. නමුත් ප්‍රදේශයේ වගකරන්නා වූ ගොවිමහත්වරුන් ගේ ඥානය කදිමට මෙහෙයවමින් අභ්‍යන්තරයේ වූ මයෝසින හුණුගල බිඳිමින් යම්  ගැඹුරක් කෘතිමව ඇතිකරගන්නා බව යාපනය කිරික්ෂණය කරන ලද බොහෝ අවස්ථාවන්හි දී මාගේ අවධානයට යොමු වුවෙකි. පාංශු සම්පත මෙම ප්‍රදේශයේ ජනතාවට සත්‍ය ලෙසම රන් සේම වූ සම්පතක් බව යාපනයේ සමාජ සංස්කෘතිය අධ්‍යනය කරන්නෙකුට ඉතා හොඳින් පැහැදිලි වේ.

පවතින උණුසුම් කාලගුණයත් නිරන්තරයෙන් හමනා සුළං දහරත් ප්‍රදේශය යම් ප්‍රමාණයකට වියලිව තබන්නට උත්සුක වෙයි. එනිසා ජලයේ වටිනාකම මෙහි ලා පැවසිය නොහැක. ජලය භූ ගත ජල නිධි භාවිතයෙන් ලබා ගන්නා අතර සමහර අවස්තාවලදී මෙම ජලය බිමට ගැනීමට තරම් හොඳ තත්වයේ නොමැත්තේ ජල නිධි පවතින්නේ හුණුගල් මධ්‍යයේ හෙයිනි. ජල නිධි පවත්නා හුනුගලේ රසායනයන් වන්නාවූ බොහෝ පහසුවෙන් දියවෙන කබෝනේට්  ජලයේ රසය වෙන්ස්කරයි. වැඩිවන කටිනතාවය නිසා බිමට ගත නොහැකි වුවත් කෘෂිකර්මය සඳහා භාවිතා කල හැක. භාවිතාකරන්නාවූ උපකරණවල මෙන්ම භාජන වල ද හුණු තැන්පත් වීම බහුලව දැකිය හැකිය. විශේෂයෙන්ම ජලය රත් කිරීමට භාවිතා කරන්නා වූ භාජන මෙම තත්වය බහුලය. කලාතුරකින් හමුවන්නා වූ තැන් කිහිපයක පමණක් පිරිසිදු ජලය ලබාගත හැකි ජලනිධි හමුවේ. පතුල නොපෙනෙන ළිඳත් කීරමලේ පොකුණත් එවන් වූ ස්ථාන දෙකකි.

දියවුන භූ අභ්‍යන්තරික හුණුගල් පාෂාණය ඇතිකරන්නා වූ කුහරමය ව්‍යුහයන් ගෙන එන්නේ යම් අස්ථාවර බවක්මය. එනිසා බිඳුන හුණුගල් ස්ථර නිර්මාණය කරන කාස්ටික භූ රූපණ ප්‍රදේශයට අනන්‍ය වූ ලක්ෂණයකි. වසර මිලියන 300 කට පමණ ඇති වූ අපසාරී තල මායිම නිසා ඉවතට පාවෙන ශ්‍රී ලංකේය භූ ස්කන්ධයත් ඉන්දියානු භූ ස්කන්ධයත් අතර හටගත නව සාගරික තලයේ රසායනිකව තැන්පත් වූ කබොනේට අවසාදිත පාෂාණිභූත වීමෙන් මෙම මයෝසින හුණුගල නිර්මාණය වී ඇත. මේ අතර වූ නොගැඹුරු මුහුදු කලාපය කබෝනේට් අවක්ෂේපණය සඳහා කදිම පරිසරයක් නිර්මාණය කර දෙන්නට ඇත. වියළි උණුසුම් කාලගුණය සාගර ජලයෙන් කබෝනේට් අවක්ෂේපණය තීව්ර කරන්නට ඇත. මෙම අවක්ෂේපණය සඳහා වයුගෝලිය කාබන්ඩයොක්සයිඩ් පීඩනයේ අඩු වීම ද ඉතා වැදගත් ය. ඒ මගින් කබොනේට් සමතුලිතය පසුපසට තල්ලු කිරීමෙන් කබොනේට් අවක්ෂේපණය වර්ධනය කරන්නට ඇත. කබෝනේට වල ද්‍රාව්‍යතා ගුණිතය ඉක්මවීම මෙම ක්‍රියාදාමය සඳහා හේතුවන්නට ඇත.

සාන්ද්‍රගත වූ කබෝනේට් සහිත සාගර ජලය අවක්ෂේපණය පහසු කරන්නේ සාගර පත්ලේ වූ වලිකට හෝ බෙලිකටු කැබලි හෝ න්‍යෂ්ටි බවට පත්කර කණිකාමය කබොනේට් අවසාදිත නිර්මාණය කරන්නට ඇත. එනිසා ඌඔයිඩ්, පිලොයිඩ්, පිසොයිඩ් වැනි කබෝනේට් ඛණිකා නිර්මාණය සිදුවන්නට ඇති බව උපකල්පනය කල හැක. කෙසේ වෙතත් මයෝසින හුනුගලේ සංයුතිය බහුලව පෙන්වන්නේ ජෛව අවසාදිත වලින් අනුන බවයි. විවිධාකාරයේ බෙලිකටු සහ කොරල් වැනි වූ කබොනේට් කවචදරණ ජීවීන්ගේ ප්‍රාග් ජීව ධාතුන් බහුලව හමුවේ. මයෝසින යුගයට ආවේනික වූ මුහුදු ජීවී විශේෂ මේ අතර වන්නේය. ඔවුන් අධ්‍යනය කිරීමෙන් එකල වූ ජෛව පරිණාමය පිලිබඳ කදිම තොරතුරු සමුහයක් දැනගත හැකිය. එපමණක් නොව හුනුගලේ ගුණාගුණ අධ්‍යනය මගවෙන්වන්නේ අතීත පාරිසරික තත්වයන් පැහැදිලි කිරීමේදී වැදගත් වේ.

භූ තල මායිමෙන් ශ්‍රී ලංකාව අපසරණය වීමේදී තවමත් සිදුවන උක්ෂිප්ත වීම නිසා තැන්පත් වී අවසාදිත හුණුගල ක්‍රමයෙන් මතුපිට භුමියේ දර්ශනය වී ඇත. එමගින් යාපනය භුමිය නිර්මාණය වී ඇත. ඒ මතුපිට පසුකාලීනව විශේෂය්නෙම චාතුර්ථ කාලයේ අවසාදනය වූ රක්ත පැහැති පාංශු ස්ථර එකල වූ සුළං මගින් ඇති වූ ඒවා වන්නට බොහෝ ඉඩකඩ ඇත්තේය. ඉතා සියුම් වැලිකැට, සිල්ට් සහ මැටි ඛණිකාමය මෙම අවසාදිත වැස්ම මේ ප්‍රදේශයට ආවේනික භූ සම්පතක් බව මතක නොකළ යුතුය.

මේ ප්‍රදේශයට ආවේනික වූ වගා ක්‍රමයක් දැක ගත හැකිය. නමුත් සම්ප්‍රදායික ක්‍රමවේද වලින් දැන් දැන් බැහැර යන මේ ප්‍රදේශයේ වගා කරුවන් ගේ නවීන කෘෂිකර්මයේ අත්හදා බැලීම් නිසා යාපනයේ පාංශු ස්තර ද භූ ගත ජලයද ක්‍රමයෙන් දුෂණයට ලක්වෙන බව මනාව පෙනී යන්නකි.  විවිධාකරයේ රසයනික පොහොර සහ කෘෂිකාර්මික රසායනයන් භාවිතය  එවන් වූ ජල දුෂණයක් සහ පාංශු දුෂණයක් උදෙසා හේතු වී ඇත. මේ තත්වය දිනෙන් දින වර්ධනය වන බව අමතක නොකළ යුතුය. තවත් කලක් යත්දී භූගත ජලය පමණක් නොව මතුපිට ජලය ද භාවිතයට ගැනීමට නොහැකි තත්වයක් උද්ගත විය අහක. එනිසා විශේෂයෙන්ම යාපනයේ සංවර්ධන ව්‍යපෘති වලදී මෙම තත්වය පිලිබන්දව් අවධානය යොමු වියයුතුවා  පමණක් නොව දුෂිත ජල නිධි ප්‍රකෘති කිරීමේ ව්‍යාපෘතියක් ද ක්‍රියාත්මක කල යුතුය. නැතහොත් යාපනයේ ජල නිධි නැවත භාවිතයට ගතැහැ නොහැකි තරමටම අභාවයට යනු ඇත.

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

 වලවේ ගඟබඩ රම්භා විහාර පුද බිම

භූ සංචාරිතය 35

This article is originally published on Vidusara 02.12.2020

පසු ගිය සතියේ භූ සංචාරය කල්‍යාණි ගංගා සමග විය. එහි දිගුවක් ලෙස මෙවර භූ සංචාරය තවත් ගංගාවක් අසබඩ ගත කරන්නට තීරණය කලෙමි. ඒ අන් ගඟක් නොව අප කවුරුත් හොඳින් දන්නා වලවේ ගඟයි. වලවේ ගඟ ශ්‍රී පාද අඩවියේ සිට ආරම්භ වන්නේ කිසියම් දුරකට ලෝකාන්තය හා යම් සබැඳියාවක් ඇති කරමින්. කල්තොට ප්‍රදේශය හරහා ගලා බසිනා මේ වලවේ ගංගාවෝ ඉන් පසු ලඟා වන්නේ තම වෘධ අවදියටයි. ඒ බොහෝ විට රම්භා විහාර ප්‍රදේශයේදීය.

රම්භා විහාරය ප්‍රදේශය හඳුන්වන්නේ එනමින්, ඊට හේතුවන්නේ පැරණි රාජධානියක තතු ගෙන එන්නේ මේ ප්‍රදේශයෙන් බැවින්. එපමණක් නොවේ නමේ ගැබ් වී ඇත්තේ මේ ප්‍රදේශය වසා පැතිරී ඇත්තේ කෙසෙල් ගස් බවයි. රම්භා යනු කෙසෙල් යන්නයි. විහාරය පැරණි රාජධානි භුමියේ පසුකාලීනව ඉදිවුන බෞද්ධ විහාරයක් ද වෙයි.

වලවේ ගංගාවේ වෘධ අවධියේ නිර්මණය කරන ලද අපූරු භූ රූපණයක් නිසා මේ ප්‍රදේශය කෙසෙල් වගාවට පමණක් නොව එළවලු වගාවට ද කදිම තෝ තැන්නක් වී ඇත. මැදි අවධිය පසුකරමින් තම වෘධ අවධියට ලඟා වන වලවේ ගංගාවෝ තම ජල ප්‍රවාහයේ ශක්තිය තව දුරටත් හීන කරගන්නා අතර එනිසා ජල ප්‍රවාහයේ රැගෙන එන විසල් සියුම් අවසාදිත කන්දරාව තැන්පත් කරන්නට පෙළඹෙන බව පෙනී යයි. ජල ප්‍රවාහයේ ශක්තිය හීන වීම මැටි වැනි සියුම් අංශුන් අවසාදනය කරන්නට තරම් ප්‍රභල වී ඇති බව වත්මන් බෞද්ධ වෙහෙර පවතිනා භුමිය නිරීක්ෂණයෙන් අවබෝධ කරගත හැකිය.

ඉතා විශාල ප්‍රදේශයක තැන්පත් කර ඇති මේ සියුම් අවසාදිත ගොනුව ඉතා ගැඹුරෙන් යුක්තය. ඒ අතර වලවේ ජල ප්‍රවාහයේ බල ශක්ති වෙනසේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස හෝ මුහුදු මට්ටමේ සිදු වූ උච්චාවචනයක් නිසා හෝ ඇති වූ වඩා විශාල ඛණිකා වලින් යුක්ත වැලිමය අවසාදිත ද තැන්පත් කර ඇති බව මනාව පෙනී යන්නේ මේ ප්‍රදේශයේ මහා පරිමාණයෙන් සිදුවන්නා වූ වැලි කැපීමේ ව්‍යපෘති නිසායි. මෙය කොතරම් භයානක ලෙස ව්‍යාප්ත වී ඇත්තේදැයි පැහැදිලි වන්නේ පුරාවිද්‍යා වටිනාකමක් සහිත වූ විහාර භුමිය ද මොවුන්ගේ ග්‍රහණයට නතු වී ඇති බව අනාවරණය වීමෙන්.

රෝහණයේ ඉතා වැදගත් ස්ථානයක් හිමිකරගත් රම්භා විහාර ප්‍රදේශය තුන්වන ශතවර්ෂයේ දිවි බේරාගැනීම සඳහා අනුරාධපුරයෙන් පලායන මහනාග කුමරු අවසානයේ නවතින්නේ මේ ප්‍රදේශයේ බව ඉතිහාසය පවසයි. එලෙස ක්‍රමිකව විකාශනය වන රෝහණ රාජ්‍යයේ මහානාගකුල නගර සංකීර්ණය ඉතා විශාල ප්‍රදේශයක් පුරා පැතිරී තිබු බව පැවසෙයි. ලක් දෙරණ එක්සේසත් කරන්නට මූලිකත්වය ගන්නා දකුණෙන් බිහිවන දුටුගැමුණු රජුගේ ආරම්භය වන්නේ උතුරෙන් දකුණට ගිය උතරේ ජාන කිටුවක් බව අප බොහෝ දෙනෙකු අමතක කරයි. දකුණේ රාජ වංශය ආරම්භ වන්නේ එලෙස වලවේ ගංගාව කේන්ද්‍ර කොට බව පැහැදිලි වෙයි.

වලවේ ගඟේ මැටි අවසාදිත මේ නගර නිර්මාණයේදී බොහෝ උපකාරී වන්නට ඇති බව මේ ප්‍රදේශයේ වූ පුරාවස්තු නිරීක්ෂණයෙන් පැහැදිලි වෙයි. විවිධ නිර්මාණ සහ ගොඩනැගීම උදෙසා මැටි මුලික කරගත් භාවිතයක් තිබු බව පෙනී යයි. ගඩොලු ඇතුළු අනෙකුත් ගෘහ නිර්මාණ ද්‍රව්‍ය වන්නේ ප්‍රදේශයෙන් ම ලබා ගත් නයිස් සහ කිරිගරුඬ පාෂණයයි. විහාර අලන්කරණයන් සඳහා මැටි භාවිතයෙන් කරන ලද විවිධ මුර්ති සහ ගෘහ අලංකරණ බහුලව මෙම පුරාවිද්‍යා භුමියේ හමුවේ. මෙය එකල ගෘහ නිර්මාණයේ ඉතා සුවිශේෂී වර්ධනයක් ලෙස පෙන්නුම් කල හැක. මැටි ලබා ගැනීම සඳහා, වලවේ ගඟේ වෘධ අවධියේ තැන්පත් වූ සියුම් අවසාදිත කනින්නට ඇති බව අපට පුරෝකතනය කල හැක. එයට අමතරව බුදු පිළිම වහන්සේ සහ අනෙකුත් බෞද්ධ වෙහෙර අංගෝපාංග නිර්මාණයට වැදගත් වන හුණු භාවිතයට ගෙන ඇති බවද පැහැදිළිව පෙනෙන කරුණකි. මෙම හුණු භාවිතා කර ඇත්තේ බදාම නිෂ්පාදනය සහ සුදු පැහැයෙන් වර්ණවත් කිරීම සඳහායි. මේ සඳහා වැදගත් වන හුණු නිෂ්පාදනය කර ඇත්තේ වෙරළෙන් ලබා ගත් බෙලිකටු සහ ගල්මල් පිලිස්සෙම්න් බව ද සුපැහැදිලි කරුණකි. මේ බව සනාථ කරන සාක්ෂි වන්නේ බුදු පිළිමවල මෙන්ම ගෘහයන්ගේ ද ඇතුලත රළු බදාමයෙන් හමුවන්නා වූ බෙලිකටු සහ ගල්මල් කැබලි මිශ්‍රණයයි.

රම්භා විහාර පුරාවිද්‍යා භුමියේ සිදුකරන ලද කැනීම් මගින් ශ්‍රී ලංකාවේ ඉතිහාසය ගැන තවත් ඉතා වැදගත් කරුණු සමුහයක් හමු වී ඇත. මෙම භුමිය කලෙක සුගලා නම් වූ බිසව විසු භුමිය බවට ද සඳහන් වේ. ඇය දළදා වහන්සේත් පාත්‍රා ධාතුන් වහන්සේත් අරක්ෂා කරමින් ඒවා තම පුතු වන මානාභරණ රජුට ලබා දුන් බව ද පැවසේ. සුගලා බිසව එඩිතර රණකාමි කාන්තාවක් බව ඉතිහසය සඳහන් කරයි.

ගංගාවක් වෘධ අවධිය ඇතිකරනු ලැබූ මෙම අගන වටිනා භුමිය අපුරුවට අධ්‍යනය කරන ලද අපගේ මුතුන් මිත්තන් වලවේ ගඟ කේන්ද්‍ර කොට මානව ජනාවාසයක් බිහි කරන්නට සමත් විය. කෙසේ වෙතත් මෙය අනුරාධපුරයට පෙර යුගයේ පටන්ම ජනාවාසකරණය වී තිබෙන්නට ඇතිබවයි මාගේ හැඟීම වන්නේ. වලවේ ගඟ නිසා ප්‍රවාහන පහසුකමත් ආරක්ෂාවත් යන කරනා දෙකම ඔවුනට මෙහිදී ප්‍රයෝජනවත් වන්නට ඇත. තවමත් එතරම් ප්‍රසිද්ධියක් නොමැති මෙම රම්භා විහාරය සංචාරය සඳහා කදිම ස්ථානයක් බව අමතක නොකළ යුතුය.

වලවේ ගඟේ නිම්නයේ පිහිටි මෙම පුරාවිද්‍යා භුමියට මේ හරහා වැටී ඇති ඇඹිලිපිටිය නෝනාගම දක්වා දිවෙන මාර්ගයේ ගමන් කිරීමෙන් පිවිසිය හැක. තවමත් ප්‍රදේශයේ නොනැසී පවතින කෙසෙල් වගාව ප්‍රදේශය නාමය තහවුරු කරයි. නමුත් වත්මනේ සිදුවන වැලි කැපීම නිසා ඉතා විශාල වශයෙන් හානියට පත් වන මෙම ප්‍රදේශයේ එතිහාසික බව රැකගැනීම සඳහා ක්‍රමවත් වැඩපිළිවෙලක් සකස් විය යුතුය. නැතහොත් වැඩිකලක් යන්නට මත්තෙන් ඉතා වටිනා පුරාවිද්‍යාත්මක වටිනාකමින් යුක්ත මෙම ප්‍රදේශය විනාශ වන්නට වැඩිකාලයක් ගත නොවුන ඇත.

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

 

 කල්‍යාණියෝ ගලා බසිති

භූ සංචාරිතය 34

This article is originally published on Vidusara, 24.11.2020

භූ රූපණය ගැන අධ්‍යනය කිරීමේ දී ඒ සඳහා ගංගා ඇලදොළ මගින් ලබා දෙන දායකත්වය අතිමහත් බව පෙනී යයි. ඛාදනය සීඝ්‍ර කරමින් ද අවසාදිත එක්රැස් කරමින් ද   ඒවා පහත් බිම් කරා ගෙන යමින් ද එහි දී නිධිගත භූ රූපණ බිහි කරමින්ද අවසානයේ සියල්ල සාගරයට අතරිමින් ද මෙවන් වූ ජල පහරවල් අනුපමේය සේවයක් භූ රූපණ වර්ධනය සඳහා කරනා බව තේරුම් ගත හැක.

භූ සංචාරිතයේ යෙදන ඔබ සියලු දෙනාම අත්‍යන්තයෙන්ම ගංගා ඇල දොළ යනාදී ජල මාර්ග වල සංචාරය අධ්‍යනය කල යුතුමය.  කඳුකරයේ ඉහත්තාවෙන්ම පටන් ගන්නා සියුම් උල්පත් ක්‍රමයෙන් වර්ධනය වන්නේ තුරුපත් පිසමින් ඇදහැලෙනා ජල බින්දු එක්කර ගනිමින්. මේ ජල බින්දු උදෑසන හිමිදිරියේ සිතල නිසා බිහි වූ ඒවා වන්නට බොහෝ ඉඩකඩ තිබේ. තුරුපත් අගට රැස්වන මෙවන් ජල බින්දු විසල් ජල මාර්ගයක් තනන්නට හේතුවන බව අපි මොහොතකටවත් නොසිතන්නෙමු.

උල්පත් ජලය කුඩා පහත්බිම් සොය සොයා යන්නේ තම දේහයේ ප්‍රමාණය ක්‍රමයෙන් වැඩිකරගනිමින්. ඒ සඳහා යාබද සිහින් ජල පහරවල් ද එක් කරගන්නට උත්සාහ කරන්නේ විටෙක එය ඉබේම විශාල වන ජල පහර සඳහා හේතුවන බැවිනි. කෙසේ වෙතත් වර්ෂා සමයේ මේ තත්වය සපුරා වෙනස් වන අතර වැසි ජලය පිරි ඉතිරි යන්නේ අනන්ත වූ ජල පහර ඇති කරමිහි. ඉතා වේගයෙන් ජලය බි ගත් පාංශු දේහයන් වැඩි කාලයක් නොගසින්ම සංතෘප්ත වන්නේ වැඩි ජලය මතුපිට ගලනය සඳහා යොමුකරමිනි.

ජල ඝට්ටනය ඉතා අධික වැසි කාලයේ පාංශු දේහයේ සියුම් ස්ඵටික ගලවා තම ජලයට එක් කරගන්නා මතුපිට ගලනයන් ක්‍රමයෙන් මෙම අවසාදිත ද සමග සුපුරුදු පහත් බිම් සහ නිම්න සොයා ඇදෙන්නේ තම ගමන ස්ථිර කර ගනිමින්.  ඉහලම කඳුකරයේ බැරෑරුම් බැවුම් සහ ප්‍රපාත හමුවේ තම වේගය වැඩි කරගන්න ජලය අවට පිටේ වූ බොහෝ දේවල් රැගෙන යන්නට උත්සාහ කරයි. යව්වනයේ සුව විදිනා තරුණයෙකුගේ ජවය එළිදක්වන්නා සේ මේ බැවුමේ ගලනා ජල මාර්ගය වේගවත් ගමනක යෙදෙයි.

ගංගාවක ගමන් මග අධ්‍යනය කර ඇත්තෝ එහි ප්‍රධාන අවධි තුනක් හඳුනා ගනී. එනම් තරුණ අවධිය, මැදි අවධිය සහ වෘධ අවධිය ලෙසයි. ගංගාවේ තාරුණ්‍යය සනිටුහන් වන්නේ ඉහල කඳුකරයේ පටන් සීග්‍ර බැවුම් ඉවර වන තෙක්ය. ඉන්පසු හැල්මේ දුවන මැදි අවධියද බොහෝ සෙමෙන් චලනය පෙන්වන  වෘධ අවධියද තම ලක්ෂණ අනුව අපූරු භූ රූපණ නිර්මණය කරන්නට පෙළඹෙයි.

කල්‍යාණි ගංගාව පටන් ගන්නේ ශ්‍රී පාද අඩවියෙන් බවයි බොහෝ දෙනෙකු දන්නේ. එය තරමක් ඇත්ත මුත් කල්යාණියේ මූලය සනිටුහන් වන්නේ එකිනෙකට වෙනස් ප්‍රදේශ දෙකින් පටන් ගන්නා ශාකා දෙකකනි. එකක් වන්නේ අප කවුරුත් හොඳින් දන්නා සීත ගඟුලයි. එය පටන් ගන්නේ සිරිපාද කන්දෙනි. අනෙක් ශාඛාව වන්නේ කෙහෙල්ගමු ඔයයි. එය පටන් ගන්නේ හෝර්ටන් තැන්නේ සීග්‍ර බෑවුමෙන් බවයි සිතියම් අධ්‍යනයෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ. මින් කෙහෙල්ගමු ඔයා වැඩ දිගින් වැඩිය. කෙසේවෙතත් මේ ජල ශාඛා දෙකෙහි එකතුවෙන් කල්‍යාණි ගංගා බිහි කරයි,

ශාඛා දෙක එකතු වීමෙන් ජල බලය වැඩිකරගන්නා  කල්‍යාණි එතැන් පටන් එක හෙලාම වූ සීග්‍ර බැවුම් ඔස්සේ ඉතා වේගයෙන් ගලා යන්නට පටන් ගනී. ඛාදන භූ රූපණ ඇතිකරමින් තරුණ මදයෙන් මත්ව මෙලෙස ගමන් ගන්නා තරුණ කල්‍යාණි අති විශාල ගල්කුළු පවා පහලට තල්ලු කරන්නට පෙළඹී ඇති බව ගමන් මාර්ගය අධ්‍යනය කිරීමෙන් පෙනී යනු කරුණකි. පටු නිම්න ඔස්සේ ගමන් ගන්නා මේ ගංගාව වර්ෂා කාලයේ ලබා ගන්නා අධික ජල ධාරිතාවය නිසා ඉතා ගැඹුරට නිම්න හාරා ගැඹුරු හෙලයන් ඇතිකරන්නේ එලෙස නොහැකි තැන්වල වූ ගල්කුළු වලින් එක හෙලාම ඇදවැටෙමින් බව ඈ ඇතිකරනා අපූරු දිය ඇලි වලින් පෙන්නුම් කරයි.

පටු නිම්න ඔස්සේ වේගයෙන් ඇදී යන ජල දහර රැගෙන යන පාංශු ඛණිකා ස්ඵටික ඉතා තදින් එකිනෙක ගැටෙමින් ද දෙපස නිම්න පාෂාණයේ වදිමින් ද පතුලේ වූ ගංගා අපතු පාෂාණයේ ඇතිල්ලෙමින් ද තම කෝණාකාර හැඩයෙන් යුක්ත ඛණිකා රූපණය ක්‍රමයෙන් දියුණු කරගන්නා බව පෙනී යයි. මෙහි අවසාන ප්‍රතිඵලය වන්නේ ඉතා හොඳින් ගෝලාකාර වූ පාංශු ඛණිකා වන අතර මේ තත්වයට ලඟා වීමට යම් ඛණිකාවකට බොහෝ කාලයක් පමණක් නොව බොහෝ දුරක් ද මෙලෙස බාධක හමුවේ ගමන් කරන්නට සිදු වේ. බොහෝ විට මෙවැනි අපූරුවට ගෝලාකාර වූ පාංශු ඛණිකා හමුවන්නේ මැදි අවධියේ අවසාන භාගයේ දී හෝ වෘධ අවධියේ බව සුපැහැදිලි කරුණකි.

කල්‍යාණියේ පටු නිම්නය සදා එලෙස පවතින්නේ නැත. තම ගමන් මාර්ගයේ බැස්ම අඩු වූ තැන තැන්නට පිවිසෙයි. එය බොහෝ විට තාරුණ්‍යයේ අවසානය වන අතර මැදි අවධියේ ආරම්භයයි.  ගැඹුරු බැස්ම සහිත හෙලයේ ඉතා වේගයෙන් ගලා ආ කල්යාණිය තම වෙහස නිවා ගන්නට හුස්මක් කටක් ගන්නට තම වේගයෙන් අඩු කර ගන්නේ කිතුල්ගල බැස්ම අවසන් වන යටියන්තොට ප්‍රදේශයෙනි. එතැන් පටන් බොහෝ සාමකාමී ගමනක් යෙදෙන කල්‍යාණිය වර්ෂා කාලයේදී ඒ කාලයේදී එනම් දශක දෙකකට පමණ ඉහතදී පිරි ඉතිරි පිටාර ගලන්නේ බැස්ම අවසාන වන යටියන්තොට ද ගංවතුරෙන් යට කරමින්. මේ තත්වය අද වන විට සමනය වී ඇත්තේ වැලි ගොඩ දැමීම නිසා  ඇති වූ ගංගාවේ ගැඹුර වැඩිවීම හේතුවෙනි.

තැන්නේ ගල බසින කල්‍යාණිය තම අවසාදිත ගොනුව ක්‍රමයෙන් තැන්පත් කරන්නට උත්සුක වන්නේ ඊට ගැලපෙන ප්‍රදේශ සහ ජල වේගය පවතින විටයි. මේ තත්වය ක්‍රමයෙන් බහුල වන්නේ එය වඩාත් හංවැල්ල වැනි ප්‍රදේශවලට ලඟා වූ විටයි. එය ගංගාවේ වෘධ අවධිය සනිටුහන් කරන ප්‍රදේශයි. ගංගා ජලයේ වේගය ඉතා අඩු වන අතර එනිසාම එමගින් ගෙන ආ ඒ අපූරු අවසාදිත ඛණිකා තම විශාලත්වය අනුව ගඟ අසබඩ වර්ෂා කාලයෙන් පසු පෙළ ගැසෙන්නට පටන් ගනී, මෙය ඉතා කදිම මැටි නිධි සහ වැලි නිධි ඇතිකරන්නට හේතුවක් බව පෙනී යන්නකි.

කලයාණිය කැලණිය ප්‍රදේශයට ලඟා වීමේදී තම වෘධ බව ඉතා හොඳින් පෙන්නුම් කරයි. වර්ෂා කාලයේදී ඇතිවන ගංවතුර තත්වය නිසාවට එය  රැගෙන එන සියුම් ඛණිකාමය අවසාදිත ගං දෙපස තැන්පත් කරයි. මේ නිසා එම ප්‍රදේශවල පස පෝෂණය ලබන අතර වගාව සඳහා ඉතා හොඳ ප්‍රස්තාවක් ලබා දෙයි. කෙසේ වෙතත් මුහුදට තම සියලු ජල ධාරිතාවයම අත් හරින කල්යාණිය ඉහල කඳුකරයෙන් පටන් ගන්නා ජල බින්දුවල ගමනාන්තය එලෙස සනිටුහන් කරයි.

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

 

 නවින පුරා විද්‍යා සංරක්ෂණය නිසා බෞද්ධ උරුමය රැකෙනවාද ?

භූ සංචාරිතය 33

This article is originally published on Vidusara 18.11.2020. 

දැනට බොහෝ දෙනා දන්නා පරිදි සහ පර්යේෂණ වලින් මතුකරගෙන ඇති කරුණ වලට  අනුව අනුරාධපුර වසර 2500කට එහා ගිය ඉතිහාසයක් ඇති මෙරට කලෙක අගනගරය වූ ප්‍රදේශයයි. මෙරට සියලුම දෙනාම පාහේ තමාගේ නිරන්තර සංචාරය සඳහා තෝරාගන්නා ස්ථානයක් ඇත්නම් එය බොහෝවිට අනුරාධපුරයම විය හැක. මෙරට සමස්ථ බෞද්ධ ජනී ජනයාගේ අතිශය ගෞරවය ට පාත්‍ර වූ නිරන්තර වන්දනාවට භාජනය වන ප්‍රදේශයක් ඇත්නම් ඒ අනුරාධපුරයම වෙයි.

ප්‍රධන ස්ථුප තුනක් සහ තවත් කුඩා පරිමාණයේ නමුත් වැදගත් ස්ථුප ද සහිත වූ මේ භූමිය අතීත සිහළ ජනයාගේ ශ්‍රී විභූතිය පමණක් නොව බුදු දහමට දැක් වූ සැලකිල්ල සහ ගෞරවය කොතරම් ද යන්න අනුරාධපුරයේ ඇති නටබුන් මනාව විදහා දක්වයි. නටබුන් වූ තවත් ගොඩනැගිලි සමුහයක් මේ අතරේ ඇති අතර ඒවායේ විශාලත්වය සහ ද්‍රව්‍ය භාවිතය පිළිබඳව සැලකිල්ලක් දැක් වූයේ නම් ඉහත කී කාරණය තව තවත් ස්ථිර වනවා අනුමානයි.

නමුත් වර්තමානයේ සිදුකරන පුරාවිද්‍යා සංරක්ෂණ වල දී මෙම නටබුන් වල ප්‍රාථමික භාවිතය පිළිබඳව කිසිදු සැලකිල්ලක් නොදැක්වා ඇති බව පෙනී යයි. පුරාවිද්‍යා උරුමයක් හෝ ලෝක උරුමයක් වන්නට මත්තෙන් මේ සියල්ල බෞද්ධ උරුමයන් බව පිටරට ගොස් විවිධ සංරක්ෂණ ක්‍රම ඉගෙන ගෙන එන්නා වූ බොහෝ විද්වතුන් අමතක කරති. ඉක්බිති ඔවුන් උත්සාහ කරන්නේ ඒ ඉගෙන ගත් පරදෙස් ක්‍රමවේද ගැලපුනා හෝ නැතා මෙරට දී මේ දේවල් සඳහා භාවිතා කරන්නට ය. ඒ තමාගේ දැනුම පෙන්නන්නට මිස අවශ්‍ය කාරිය නිසි පරිදි සපුරන්නට නොවේ. බහුතරයක් විද්‍යත්මක ක්‍රමවේද බටහිර නිර්මාණ බව බොහෝ දෙනාට අමතක වෙන බව ඉතා පැහැදිලි කරුණකි. බොහෝ සංරක්ෂණ ක්‍රමවේද ගැලපෙන්නේ බටහිර පරිසරයට ම බව අප මතක තබා ගත යුතුය. නමුත් මෙරට සංස්කෘතියට ගැලපෙන මෙරට දේශගුණයට ගැලපෙන පරිදි නව ක්‍රමවේද නිර්මාණය කරගන්නට ඔවුන් අසමත් වී ඇත.  

විශාලතම ගඩොලු ව්‍යුහයන්ට හිමිකම් කියන්නට ඉඩ ප්‍රස්තාව මෙරට අතීත ජනයා අපට උරුම කර දී තිබේ. බෞද්ධයාට ඉතා වටිනාම වූ රන්වැලි සෑය නිසි ක්‍රමවේද භාවිතා කර බෞද්ධ උරුමය රැකෙන පරිදි සංරක්ෂණය කර බෞද්ධ ජනතවාට බාර දීම ම කොතරම් විශිෂ්ට කාරියක් දැයි දිනක දී ඇදෙන ජන සංඛ්‍යාවෙන් තහවුරු වේ. මේ තත්වය විශේෂ දිනවල දී වඩා හොඳින් පැහැදිලි වෙයි. ධවල පැහැති ක්‍රමවත්ව ප්‍රතිසංස්කරණය කරන ලද ස්වර්ණමාලි චෛත්‍යය පෙනෙන විට ඇතිවන්නේ අතිශය බුද්ධාලම්භන ප්‍රීතියකි. එහෙයින් එම සංරක්ෂණ විශිෂ්ට කාරියක් ම වන්නේමය.

නමුත් පසුකාලීනව විවිධ පුරාවිද්‍යා ප්‍රබුද්ධයන් ගෙන එන ලද පුරාවිද්‍යාත්මක සංරක්ෂණ ක්‍රමවේද නිසාවට අනුරාධපුරයේ බෞද්ධ උරුමය දෙකයි පනහට දමා ඇති බව ප්‍රදර්ශනය වෙයි. මේ පිළිබඳව වඩාත් හොඳින් පැහැදිලි වන්නේ ජේතවනාරාමය සහ අභයගිරි ස්තුපයන්හි කරන ලද සංරක්ෂණයන් දෙස ඇස යොමුකිරිමේ දීය. මේ ගෞරවණිය බෞද්ධ උරුමයන් හි වටිනාකම තුට්ටුවට දමා කොහෙන්දෝ ඇහිඳාගන්නා ලද අමුතු පුරාවිද්‍යා සංරක්ෂණයක් කර ඇති බව මේ ස්ථුප වන්දනාමානයට ගිය ඔබ හට පැහැදිලි වෙයි. බෞද්ධ උරුමය රැකෙන්නට නම් එම ස්ථුප වල සම්පූර්ණ විය යුතු කරුණු කාරනා සමූහයක් ඇති බව මෙරට වසනා මේ විද්වතුන් වටහා ගත යුතුය. වඩා වැදගත් වන්නේ පුරාවිද්‍යා උරුමය රැකීමද බහුතරයක් වූ මෙරට බෞද්ධයාගේ උරුමය රැකීමද යන්න සැලකිල්ලට ගත යුතුම කරුණකි.

යමකට ලබා දෙන බාහිර පෙනුම දුටු පමණින්ම යම් අදහසක් ගන්නට වැදගත් වෙයි. එනිසා බුද්ධාලම්භන ප්‍රීතිය වඩාත් වැඩෙන්නේ මෙම ස්ථුප බදාමයෙන් වසා ධවල පැහැයෙන් වර්ණ ගැන්වූ විට පමණක් බව මෙලෙස සම්පූර්ණ කරන ලද රන්වැලි සෑය සාක්ෂිදරයි. බෞධයෙක් වූ විට කරුණු කාරණා සොයා බලා අවබෝධයෙන් යුක්තව වැඩකටයුතු කල යුත්තේ මුත් මෙරට මෙවැන්නකට සහභාගී වූ බෞද්ධයෝ නම් එලෙස හැසිරී නැති බවයි පැහැදිලි වන්නේ. මෙරට බෞද්ධයන්ගේ පරම අයිතිය පුරාවිද්‍යාවේ නාමයෙන් අහිමි කර ඇත යන්න කරුණු සොයා බලනා කොයි කාටත් හොඳින් තේරුම් යන්නේමය.

අනුරාධපුරයේ බොහෝ දෙනෙකු සංචාරය කරන්නේ ආගමික කටයුතු සඳහාම බව අප තේරුම් ගත යුතුය. එනිසා බොහෝ දෙනෙකු පුරාවිද්‍යාව ගැන දක්වන්නේ ඉතා අඩු උනන්දුවක් බව අනෙකුත් පුරාවිද්‍යා ස්ථානවලට ඇදෙන ජන ප්‍රමාණය සැලකිල්ලට ගෙන අපට තේරුම් ගත හැක. කොයියම්ම හෝ ආකාරයේ සංරක්ෂණයක් කලද නවතම ක්‍රමවේද භාවිතා කරනා නවතම මිතික ක්‍රම භාවිතා කරනා තාක්ෂණික විද්වතුන්හට අඩුම තරමින්, අතීත ජනයා මේ කිසිවක් නොමැතිව කළා සේ ස්තුපයේ ගැබේ නිවරදි හැඩයවත් නිර්මාණය කරගන්නට නොහැකි වී ඇති බව කදිමට විද්‍යමාන වෙන සත්‍යයකි. එවන් වූ දුර්වල සංරක්ෂණයක් කරන්නට ඇති විශාල මුදල් ප්‍රමණයක් ද නිසැකව ම වැය කරන්නට ඇත. මෙරට ජනතාවගේ හදගැස්ම හඳුනාගන්නට නොහැකි වීමම මෙරට ප්‍රබුද්ධ විද්වතුන්ගේ නොසැලකිලිමත් බව පමණක් නොව එය ඔවුන්ගේ ප්‍රධානම දුර්වලතාවක් බව ද වටහා ගත යුතුය.

පැලැස්තර සංරක්ෂණයේ ප්‍රතිඵල දැන් දැන් පෙනෙන්ට පටන් ගෙන ඇත. දැනටමත් ජේතවන ස්තුපයේ ගර්භයේ යම් යම් පිපිරීම් හට ගෙන ඇති බව වාර්තා වෙයි. උසස් නවතම තක්ෂණික ක්‍රම සහ නවතම සංරක්ෂණ ක්‍රමවේද භාවිතා කරන ලද මෙම සංරක්ෂණය මෙතරම්ම ඉමණින් වියැකී යන්නේ කෙසේද යන්න ගැටලුවකි. මින් පෙනී යන කරුණ වන්නේ ඔවුන් භාවිතා කරන ලද එම ක්‍රමවේද කොතරම් දුර්වල ක්‍රමවේද ද යන්නයි. අනුරාධපුරයේ සංචාරය කරනා ඔබගේ අවධානය මේ කෙරෙහි යොමුවිය යුතුය. අතීත ජනයාගේ භූ සම්පත් පරිහරණය සහ ඒ පිළිබඳව වූ ඔවුන්ගේ දැනුම ඇති විශිෂ්ට බව අනුරාධපුරයේ නටබුන් දැකබලා ගැනීමෙන් පමණක් නොව ඉදිකළ ඇති කෞතුකාගාරයන්හි ඇති පුරාවස්තු අධ්‍යනයෙන් ද මනාව වටහා ගත හැකිය. නයිස් පාෂාණ, මැටිවර්ග, මැණික්, කිරිගරුඬ පාෂාණ,  නිල ගරුඬ පාෂාණ, සිලිකා වැලි, හිමටයිට්, රත්‍රන් වැනි විවිධ ලෝහ වර්ග යනාදී ලෙස  භාවිතයට ගන්නා ලද බොහෝ භූ සම්පත් මෙහිද හඳුනාගත හැක.

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

 

 වෙරළ භූ රූපණය 2

වෙරළ යනු කුමක්දැයි ඇසුවහොත් ඒ සඳහා ඔබ දෙන පිළිතුර කුමක්ද ? බොහොම සරලව පැවසුවහොත් ගොඩබිමත් සාගරයත් එක්කරන මායිම වන්නේ වෙරළ ලෙස අපට හැඳින්විය හැකිය. එසේත් නොමැතිනම් වෙරළ හා ගොඩබිම හමුවන සංදිස්ථානය ලෙස ද හැඳින්විය හැක.  මේ සඳහා පැහැදිලි අර්ථදැක්වීමක් පෙන්වා නොමැතිමුත් ශබ්ධකොශයන්හි අර්ථ දක්වා ඇති ආකාර කිහිපයක් ඔබගේ දැනගැනීම උදෙසා මෙහි සඳහන් කරමු.

වෙරළ යනු මුහුදට යාබද ගොඩබිම් කොටස ලෙස බොහෝ ශබ්ධ කෝෂ වල ඇති අර්ථ දැක්වීමයි. කේම්බ්‍රිජ් ශබ්දහ්කොශයේ එය දක්වා ඇත්තේ මුහුදට අසන්න හෝ යාබද ගොඩබිම ලෙසයි. ඔක්ස්ෆෝර්ඩ් ශබ්ධකොශයේ සඳහන්ව ඇත්තේ මුහුදට යාබද ගොඩබිම් කොටස ලෙසයි. නැෂනල් ජියෝග්‍රාපිහික් සඟරාව අර්ථදක්වා ඇත්තේ මුහුදට මායිම් වන පටු ගොඩබිම් තීරුව ලෙසයි. කෙසේවෙතත් මේ සැම තැනකම මුහුදට ආසන්න ගොඩබිම් තීරුව යන අදහස ගැබ්ව ඇති බව අමතක නොකළ යුතුය.

වෙරළ හැම අතින්ම කදිම අපූරු පරිසරයක් බව අප සිහියේ තබා ගත යුතුය. පද්ධතියක් ලෙස ගත් කල ඉතා සංවේදී මෙන්ම ජෛව විව්ධත්වයෙන් අනූන මනරම් භූ පරිසරයකි. වෙරළ අධ්‍යනයේ වැදගත්කම වන්නේ එහෙයින් බව ඔබට ඉදිරියේ දී වැටහෙනු ඇත. එපමණක් නොව විවිධ මානව ක්‍රියා වෙරළ පරිසර පද්ධතියට බලපාන ආකාරය අධ්‍යනය කිරීම ඉතා අගනේය වන්නේ එනිසා සිදුවන හානිය තක්සේරු කරමින් ප්‍රතිස්ථායිකරණයට මග පාදන බැවිනි.  වෙරළේ ගතික බව තුලනය කිරීමට අවැසි ක්‍රියා දාමයන්, ශක්තිය සහ ද්‍රව්‍ය සංසරණය මනාව පවත්වාගැනීමට වෙරළ අධ්‍යනය කදිම පසුබිමක් සකසා දෙයි.

වෙරළ භූ රූපණ අධ්‍යනය භූ රූපණ විද්‍යාවේ අතිශය වැදගත් එක් පරිච්චේදයක් පමණක් නොව අනෙකුත් භූ රූපණ අධ්‍යනය සඳහා ද කදිම පසුබිමක් නිර්මාණය කර දෙයි. දසතින් වටවූ සාගරයක් හිමි දුපතක් ලෙස ශ්‍රී ලංකාව එනිසා ලෝකයේ සුවිශේෂී තත්වයක් හිමිකරගනී. මෙරටට අවශ්‍ය මත්ස්‍ය සම්පත ඇතුළු අනෙකුත් භූ සම්පත් ද නෙලා ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය වේදිකාව සකසන්නේ වෙරළ යි. එපමණක් නොව සතුරු ආක්‍රමණයකදී පළමු සංග්‍රාමය ආරම්භ වන්නේ ද වෙරලෙනි. එනිසා මෙරටට වෙරළේ හැසිරීම අධ්‍යනය අතිශය වැදගත් සහ තීරණාත්මක සාධකයක් වන බව අප අමතක නොකළ යුතුය.

වෙරළ භූ රූපණ අධ්‍යනය සඳහා අප සුදානම් වන්නේ වෙරළේ ඇති භූ රූපණවල විකසනය, එනම් කාලයට සාපේක්ෂව වෙරළ භූ රූපණ නිර්මාණය වන ආකාරය, නැතහොත්- කාලයට සාපේක්ෂව වෙරළ අවකාශයේ විකාශය (landform evolution) ද, ඒ සඳහා හේතුවන භූ ක්‍රියාදාමයන් (process) ද සහ  කාලීනව වෙරළ භූ රූපණයේ සිදුවන වෙනස්කම් (Changes) ද විමර්ශනය කරමින්. තුන් ආකාරයකට මේ දේ වෙන්කලද මේ සියල්ල එකම පද්ධතියක් තුල හමුවන සහ එකිනෙක බැඳී ඇති දෑ බව මෙහිලා සඳහන් කල යුතුය.

වෙරළ භූ රූපණය තීරණය කරන ප්‍රධාන සාධක දෙකක් පිළිබඳව අපගේ අවධානය යොමු විය යුතුය. ඒ වෙන කිසිවක් නොව වෙරළේ ශක්තිය ගෙන එන සාගර තරංග සහ වෙරළේ ද්‍රව්‍යයන් වන පාෂාණ ඇතුළු අනෙකුත් අවසාදිත යි. වෙරළට ශක්තිය සපයන සාගර තරංග නිර්මාණය කරන්නේ සුර්යය තාපය වන අතර අසමතුලිත උරා ගැනීම සාගරයේ විවිධ කලාප හරහා සුළං ඇතිකිරීමට හේතු වෙයි. ජල වාෂ්පීකරණය නිසාවට ඇතිවන අඩු පීඩන කලාප පුරවන්නට වැඩි පීඩන කලාප වලින් වාතය ගලා එන අතර මේ ගතික වාතය අප දකින්නේ චාලක ශක්තිය කැටිකරගත් සුළං ධාරා ලෙසයි. -චාලක ශක්තිය කැටිකරගත් මේ සුළං ධාරා එය සාගර ජලයට ලබා දෙන්නේ සාගර ජලය තරංගණය කරමින්. එලෙස ඇතිවූ සාගර තරංග වෙරළට චාලක ශක්තිය ගෙන එන්නට සමත්වන්නේ වෙරළේ ගතික බව තවත් තීව්‍ර කරමිනි. සාගර තරංග වල ශක්තිය දෙආකාරයකින් ක්‍රියා කරයි.

ශක්තියෙන් වැඩි සාගර තරංග වෙරළ ඛාදනයට ලක් කරන අතර ශක්තියෙන් අඩු සෞමය තරංග වෙරළේ අවසාදිත අවසාදනයට සහය පළකරයි. වෙරලේ පාෂාණයේ ගුණාගුණ ජිර්ණයේ අඩුවැඩි බව තීරණය කරන අතර ශක්ති සම්පන්න සාගර තරංග ජීර්ණයට ලක් වූ පාෂාණ කදිමට ඛාදනයට ලක් කරයි. එය විවිධ ඛාදිත භූ රූපණ බිහිකරන්නට හේතුවෙයි. ගොඩබිමෙන් ගෙන එන අවසාදිතත් වෙරළේ පාෂාණ වලින් එකතු වන අවසාදිතත් සාගරය පිරිණමන අවසාදිතත් තැන්පත් වන්නේ ඒ සඳහා සුදුසු පරිසර තත්වයක් නිර්මාණය වන්නේ නම් පමණි. නිසල සාගර ජලයෙන් හෙබි කලාප මේ සඳහා අවකාශය ලබා දෙන්නේ ඉතා කැමැත්තෙනි. මෝසම් සුළං නිසා බිහිවන දිගු දුර දියවැල් පමණක් නොව සාගර තරංග ද මෙහිදී ඉතා වටිනා කාර්යය භාරයක් ඉටු කරනා බව අප අමතක නොකළ යුතුය. වෙරළේ අවසාදිත හැමවිටම සාගර තරංග වල ශක්තිය පිලිබඳ මිනුමක් ලබා දෙන බව ද අප අමතක නොකළ යුතුය.

වෙරළේ ගතික බව භෞතිකව, රසායනිකව මෙන්ම ජෛවියව ද  හඳුනාගත හැකිය. ද්‍රව්‍ය සංසරණය සුලභ වෙරළේ වදින රැල්ල භෞතික ගතික බාවය සටහන් කරයි. සාගර ජලය ද වායුගෝලයේ විවිධ වායුන් ද වර්ෂාවද එක්ව පාෂාණ සහ අවසාදිත ද සමග රසායනිකව ප්‍රතික්‍රියා කරන්නේ ද්විතියික ඛණිජ බිහිකරන්නට ම පමණ නොව අනේක ජාති තව තවත් රසායනයන් බිහිකරන්නට ය. මෙවැනි පරිසර වල රසායනික ගතික බව උත්කෘෂ්ටය. නා නා ප්‍රකාරයේ ජීවින් බහුල සාගර වෙරළ සාගරයේ ජීවයත් ගොඩබිම ජීවයත් එක් කරන්නා වූ සංදිස්ථානය යි. ජෛව විව්ධත්වයෙන් අනුන වූ වෙරළ බොහෝ සතුන් ද ශාකද උදෙසා අවකාශය සලසා දෙයි. 

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

භූ රූපණ කලාවේ පිකාසෝ පාෂාණ ජීර්ණ ක්‍රියාවලියයි.

භූ සංචාරිතය 32

This article is originally published on Vidusara 04.11.2020

පෘථිවි පෘෂ්ටය මතුපිටට නිරාවරණය වන සෑම දෙයක්ම එක් අත්‍යන්ත භූ ක්‍රියාදාමයකට යටත් වේ. ඒ පාෂාණ ජීර්ණ ක්‍රියාදාමයයි. ඔබ දන්නා සැම පාෂාණ වර්ගයක්ම, ආග්නේය, විපරිත සහ අවසාදිත පාෂාණ සියල්ලම, මේ ඉතා අපූරු ක්‍රියාදාමයට යටත් වන්නට සිදුවේ.  ඒ නිසා ඛණිජ නම් වූ විවිධාකාරයේ ස්ඵටිකීකරණය වූ රසායනික සංයෝග පෘතුවි පෘෂ්ටයේ වන්නා වූ තත්කාලීන පාරිසරික තත්වයන්ට් ගැලපෙන ස්ථාවර ඛණිජ බවට පත්වීමේ ක්‍රියාවලියයි ජීර්ණය.

පාෂාණ ජීර්ණය ප්‍රධාන ආකාර දෙකකි. භෞතිකව සිදුවන්නා වූ ජීර්ණය සහ රසායනිකව සිදුවන්නාවූ ජීර්ණය යනු ඒ ආකාර දෙකයි. භූ සංචාරිතයෙන් අද ඔබව රැගෙන යන්නේ මේ අපූරු ක්‍රියාවලිය නිසා පෘථිවි පෘෂ්ටයේ නිර්මාණය වන අලංකාර භූ රූපණ ගැන දැනුවත් කරන්නටයි. භූ රූපණ හුදු ජීර්ණ ක්‍රියාවලියේ පමණක් තනි උත්සහයක ප්‍රතිඵලයක් නොවේ. භූ රූපණ හැඩ කරන්නට ඛාදන ක්‍රියාවලියයි අනුපමේය මෙහෙයක් ඉටුකරන බව අමතක නොකළ යුතුය.

බොහොමයක් පාෂාණ නිර්මාණය වන්නේ කාමර උෂ්ණත්වයේ හෝ එම පීඩනයේ නොවේ, එයට වඩා  වැඩි උෂ්ණත්ව සහ පීඩන වල පෘථිවි පෘෂ්ටය නිර්මාණය කරන පාෂාණ බිහිවෙන බව මෙහි ලා සඳහන් කල යුතුය. එනිසා එම තත්වය වලට අනුරුප ඛණිජ සමුච්චයක් පාෂාණයේ හට ගන්නා අතර විවධ තත්ත්ව වලදී බිහිවන ඛණිජ සමුච්චයන් වෙනස් බව අමතක නොකළ යුතුය. පෘථිවි මතුපිටටදී මේවා අස්ථාවර වන අතර ජිර්ණයෙන් වඩා ස්ථාවර ඛණිජ බිහිකරයි.

ශ්‍රී ලාංකික භූ ස්කන්ධයෙන් සියයට අසුවක් පමණම සැකසී ඇත්තේ විපරිත පාෂාණ වලිනි. ඉතිර්යේ වැඩි ප්‍රමාණයක් ආවරණය කරන්නේ මයෝසින යුගයේ නිමයුන විපරිත හුණුගල් වලින් වන අතර තැන්තැන් වල විසිරුණ ආග්නේය පාෂාණ ස්කන්දයන් ද හමුවේ. පාෂාණ වර්ගය ජීර්ණය කෙරෙහි ඉතා පැහැදිලි සම්බන්ධයක් දක්වන බව ඔබ නොදන්නවා ඇති. ජීර්ණයට ප්‍රතිරෝදී ඛණිජ වන තිරුවානා වැනි ඛණිජ වලින් සමන්විත වූ පාෂාණ බොහෝ කාලයක් පරිසරයේ නොනැසී පවතියි. එනම් එවැනි පාෂාණ ජීර්ණයට ඉතා අඩු ප්‍රතිචාරයක් දක්වයි. නමුත් පෙල්ඩ්ස්පාර් වැනි ඛණිජ වලින් හෙබි පාෂාණ වඩා වැඩි වේගයකින් ජීර්ණයට ලක්වෙයි. කැල්සයිට් නමි වු ඛනිජයෙන් යුක්ත හුණුගල් සහ කිරිගරුඬ පාෂාණ ද ජීර්ණයට වැඩි නැඹුරුතාවයක් දක්වයි. එනිසා එවැනි පාෂාණ වලින් යුක්ත භූ කලාප වැඩි වේගයකින් ජීර්ණයට ලක් වී පහත් බිම් නිර්මාණය කරන්නට හෙත්වූ වෙයි.

පාෂාණයේ දුර්වල බව වැඩිකරන්නේ එහි පවතින පැලුම් මගිනි. පාෂාණයේ පවතින පැලුම්,දැදුරු සහ විභේධ මේ තත්වය දරුණු අතට හරවයි. වඩා වැඩි පැලුම් රටාවක් පෙන්වන පාෂාණ අනෙකුත් පාෂාණවලට වඩා වැඩි වේගයකින් ජීර්ණයට ලක් වෙයි.ජීර්ණයට උදවු කරන ජලය සහ වාතය මේ පැලුම් සහ දැදුරු තුලින් පාෂණ අභ්‍යන්තරයට රිංගා අභ්‍යන්තරයේ ජීර්ණය ආරම්භ කරයි.

ජීර්ණයට ප්‍රතිරෝදී පාෂාණ වලින් සමන්විත භූ කලාප ඉතා අඩුවෙන් ජීර්ණයට ලක්වන නිසා ඒවා පෘතුවි පෘෂ්ටය බිඳ ගෙන ඉහල නගින භූ ස්කන්ධ ලෙස ඉහල එසවී දක්නට ලැබේ. ඇත්තෙන්ම එහිදී සිදුවී ඇත්තේ අවට පිටාවේ වූ දුර්වල පාෂාණ ඉක්මනින් ජීර්ණයට සහ ඛාදනයට ලක් වී පහත් බිම් නිර්මාණය කිරීමයි. සාපේක්ෂව අඩුවෙන් ජීර්ණයට ලක් වූ භූ ස්කන්ධ උස බිම් ලෙස පරිසරයේ වැජඹේ.

මේ සඳහා කදිම උදාහරණයක් වන්නේ සීගිරියයි. මේවා හුදකලා කඳු නැතහොත ශේෂ කඳු ලෙස හඳුන්වන අතර මධ්‍යම කඳුකරයේ ජිර්ණිත දිගුවන් ලෙස ද අපට හැඳින්විය හැක. සීගිරියට ඔබ්බෙන් වූ පුදුරංගල  දිඹුලාගල,  තෝනිගල, තොප්පිගල යනාදිය ඔබ අප හොන්දින දන්නා ශේෂ කඳු කිහිපයකි. සීගිරියේ දැවැන්ත බවත් එහි අලංකාරයත් ලඟට හොඳින් පෙනෙන්නේ නැත. පිදුරන්ගලට නැගී කල්හි පෙනෙන සිගිර්යේ දර්ශනය ප්‍රදේශයේ භූ රූපනයේ චමත්කාර ජනක බව කියා දෙයි.

සිගිගිර්ය නිර්මාණය කරන පාෂාණ වන්නේ විපරිත ඇපාෂාණ වර්ගයි. නයිස් පාෂාණ නමින් හඳුන්වන මෙම පාෂාණ කුට්ටි ජීර්ණයට දක්වන ප්‍රතිරෝධය මේ අපූරු පාෂාණ ස්කන්ධය ශේෂ කරන්නට හේතු වී ඇත. රසායනිකව වෙනස් නමුත් ජීර්ණයට ප්‍රතිරෝධී ඛනිජවලින් සමන්විත සිගිරිය තනත පාෂාණ වර්ග තුනකි. ඒවා එකිනෙක මත ගොඩනැගී ඇති බව පැහැදිලි වේ. පාන් පෙති තුනක් එකමත තැබුවාක් වැනි ඒ ව්‍යුහය සීගිරියේ කදිම හැඩය තීරණය කර ඇත.

සමහර පුද්ගලයන් සිතා සිටින්නේ සිගිරිය ගිනිකන්දක් නිසා ඇති වූ ව්‍යුහයක් බවයි. නමුත් එය අතිශය සාවද්‍යය  කරුණක් බව අමතක නොකළ යුතුය. ජිර්නයේත් ඛාදනයේත් ප්‍රතිඵලයක් වූ විවිධ ප්‍රමාණවල හස්තිකූට පාෂාණ තැන තැන විසිරි පෙන්වන්නේ මෙම ක්‍රියාදාමයේ අතිශය සොබාවික බවයි. පසුකාලීනව මානව ශිෂ්ටාචාරයේ සන්ධිස්ථානයක් සනිටුහන් කරන්නට මේ අපූරු ශේෂ කන්ද සමන්විත වී ඇති බව සාමාන්‍ය දිනෙක මෙය නරඹන්නට පැමිණෙන සංචාරකයන් ප්‍රමාණය කදිම සාක්ෂියකි.

මහනුවර පසුකරමින් උතුරට දිවෙන කඳුකරය ශේෂ වන්නට පටන් ගන්නේ මාතලේ ප්‍රදේශයෙන් බව අඟලේ සිතියම බලන ඔබට ඉතා හොඳින් නිරීක්ෂණයේ වෙයි. මෙයට ප්‍රශ්න හේතුව වන්නේ පාෂාණයේ වර්ගය වෙනස් වීම බව භූ විද්‍යාව හොඳින් හදාරන්නෙකුට කදිමට පැහැදිලි වෙයි. තිරුවානා ඛනිජයෙන් පොහොසත් නයිස් පාෂාණවල රිද්මය වෙනස්වන්නේ කැල්සයිට් ඛනිජයෙන් සමන්විත වූ කිරිගරුඬ පාෂාණය හසුකරගන්නා විටයි, නමුත් ඒ රිද්මය පවත්වාගෙන යන්නට කිරිගරුඬ පාෂාණය සමත්වන්නේ නැත. එය හේතුවෙන් පහත්බිම් නිම්න කලාපයක් එකවිට බිහිවෙයි. විශේෂයෙන්ම රසායනික ජිර්ණයේ වර්ධනයක් මේ ප්‍රදේශයේ පාෂාණවල දැකිය හැකි ගුණාංගයකි.

එලෙස පටන් ගන්නා කඳුකරයේ ශේෂ වීම ඉතා පැහැදිළිව පෙන්නුම් කරමින් උත්තරව දිවෙන ශේෂ කඳු යාය ඉතා අලංකාරයක් මෙම ප්‍රදේශයට එක් කරන බව අමතක නොකළ යුතුය. මේ තත්වය අනුරාධපුර දක්වාම දිවෙන අතර අනුරාධපුරයේ පූජා භුමියේ හමුවන වෙස්සගිරිය පිළිබිඹු කරන්නේ ශේෂයේ ශේෂයක් බව භූ රූපණ නිර්මාණය ගැන අධ්‍යනය කරන්නෙකුට හොඳින් පැහැදිලි වන කරුණකි. පාෂාණ ජීර්ණය එක්තරා ආකාරයකට විනාශකාරී ක්‍රියාදාමයක යෙදි සිටියත් එහි ප්‍රතිඵලය වන්නේ අපූරු භූ රුපණයන් බිහිකිරීම බව අපට පෙනී යයි. එනිසා විවිධ භූ රූපණ ගොඩනගිමින් භූ පරිසරය හැඩ කරන්නට පාෂාණ ජීර්ණය අනුපමේය මෙහෙයක් ඉටුකරන බව පැහැදිලි සත්‍යයකි. එනිසා භූ පරිසරයේ පිකාසෝ වන්නේ ජීර්ණ ක්‍රියාවලියයි.

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

වෙරළ හැඩ කරන භූ රූපණ

භූ සංචාරිතය 31

This article is originally published on Vidusara 28.10.2020.

ඔන්න නැවතත් අපි භූ සංචාරිතයෙන් වෙරළට ආවා. වෙරළ අපූරු ,චමත්කාරජනක පරිසර පද්ධතියකි. සිත සන්සුන් කරන්නට කියාපු තැනකි. බොහෝ දෙනෙකු නොසිතුවාට වෙරළ ජල ගෝලය, ශිලා ගෝලය, වායු ගෝලය මෙන්ම ජෛව ගෝලයත් එක්තැන් කරන පරිසරයකි.

වෙරළ ගතිකය. සුර්යයාගේ ශක්තිය කැටිකරගත් සාගර තරංග වෙරළ ඉමේ වන ශිලා ගෝලය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින පාෂාණ සහ පාංශු දේහයන් වෙත බලපවත්වන බව හොඳින් පැහැදිලි වෙයි. එනිසා සාගර තරංග වෙත ශිලා ගෝලයේ ප්‍රතිචාරය පාෂාණ සහ පාංශු දේහයන් ඔස්සේ  ලබා දෙමින් ඉතා අපූරු භූ රූපණ නිර්මාණය කරයි. මේවා වෙරළ භූ රූපණයි. සාගර තරංග වල ශක්තියට පසුබාන පාංශු දේහයන් බොහෝ විට වෙරළ ඉමේ පෙන්වන්නේ ඛාදන භූ රූපණයි. එනිසා මුහුදු බොකු නිර්මාණය ට මග පෑදෙයි. ගොඩබිමේ වූ ගංගා ගෙන එන අවසාදිත සියල්ල සාගරයේ ද්‍රෝණි වල තැන්පත් වන්නේ නැත. සාගර තරංග වල ශක්තිය අනුව කොටසක් නැවත වෙරළ වෙත ගෙන එන අතර එනිසා විවිධ භූ රූපණ ගොඩනැගෙයි. එනිසා නව වෙරළ ගොඩ නැගීම සිදුවෙයි.

වෙරළ ඉමේ වූ පාෂාණ සහ පාංශු දේහයන්ගේ ගති ලක්ෂණ අනුව නිර්මාණය වන භූ රූපණ විවිධය. මේ කර්තව්‍ය තවත් පහසු කරන්නේ ගෝලීය සත්‍යය වන ජිර්ණයයි. ජීර්ණය පෘථිවි මතුපිට වූ සෑම දෙයක්ම භෞතිකව සහ රසායනිකව වෙනසකට ලක් කරයි. විශේෂයෙන්ම පාෂාණ එහි විත්තිකරුවා වෙයි. පාෂාණ ජීර්ණය තීරණය වන්නේ එහි පවතින ඛණිජ සංයුතිය අනුවයි. ජීර්ණයට ප්‍රතිරෝධී තිරුවානා ඛනිජයෙන් සමන්විත වන්නේ නම් බොහෝ විට පාෂාණය ද ජීර්ණයට ප්‍රතිරෝධිතාවයක් පෙන්වයි. නමුත් පාෂාණයේ කුස්තුර සහ පැලුම් අධික නම් එනිසා ද ජීර්ණය ඉක්මන් වෙයි.

සාගර තරංග අධිකව ජීර්ණය වන පාෂාණ කලාප ඉතා පහසුවෙන් ඛාදනය කර දමයි. එනිසා ගොඩබිම තුලට සාගරය පැමිණෙන අතර ජීර්ණයට ප්‍රතිරෝධී පාෂාණ ඇති ප්‍රදේශයන් සාගරය තුලට නෙරා යයි. එනිසා “තුඩු’ නිර්මාණය වන අතර, සාගරයේ හුදකලා වූ ගොඩබිම කලපා නිර්මාණය කරන්නේ ද මෙවැනි ජීර්ණයට ප්‍රතිරෝධී පාෂාණයි.

සාගර තරංග වෙරළ සිප ගන්නා ආකාරය ද අපූරුය. සාගර තරංග  දහවල අවම ජල මට්ටමක් පවත්වා ගනිමින් වෙරළ කලාපය පුළුල් කරයි. එය බාදිය ලෙස හඳුන්වයි. රාත්‍රියේ දී මේ තත්වය වෙනස් වන අතර තාවකාලිකව වෙරළ ගිල ගන්නට සාගර තරංග උත්සුක වන්නේ චන්ද්‍රයාගේ බලපෑමෙනි. එම තත්වය වඩදිය ලෙසයි හඳුන්වන්නේ.මෙම චලනය වෙරළ කලාපනයට හේතු වෙයි. වඩදිය බාදිය ඇතිවීම උදම් ලෙස හඳුන්වයි. මේ දෙක අතර වූ කලාපය අන්තර් උදම් කලාපය වන අතර මෙහි වූ වෙරළ තාවකාලිකව රාත්‍රියේදී මුහුද ජලයෙන් යටවෙයි. එනිසා මෙම කලාපය තාවකාලිකව තෙත් කලාපයක් වෙයි. වඩා ඉහල ගිය වඩදිය මට්ටමක් ඇතිවන්නේ සුර්යය ග්‍රහණයක් සිදුවන දිනවලදීය. එහිදී මේ තත්වය ඇතිවන්නේ දහවලදී වීම තවත් විශේෂත්වයකි.

වඩදිය මට්ටමෙන් ඔබ්බෙන් ගොඩබිම දෙසට වන්නට පිහිටන්නේ අවර වෙරළ නැතහොත් පෑල වෙරළයි. මෙම කොටස අති බිහිසුණු කුණාටු මගින් ගෙන එන තරංග මගින් පමණක් තෙමිමට භාජනය වෙයි. පැල වෙරළට ඉදිරියෙන් සාගරය දෙසට හමුවන්නේ පෙර වෙරළයි. එය බාදිය මට්ටම තෙක් පැතිරෙන අතර ඉන් ඔබ්බට ඇත්තේ ළං වෙරළයි. උදම් ඇතිවන අවස්ථාවේ මුහුද රළ බිඳෙන සිමාව කඩන සිමාව ලෙස හැඳින්විය හැක. මේ රළ බිඳෙන සිමාවෙන් ඔබ්බට හමුවන්නේ දියඹයි.

වෙරළ නිර්මාණය කරන අවසාදිත තැන්පත් වන්නේ වෙරළාලින්දය මතයි. එය බොහෝ විට තැනිතලා හෝ තරමක් ආනත මවු පාෂාණය විය හැක. කෙසේ වෙතත් වෙරළ හද කරන්නට සැමවිටම දායක වන්නේ සාගර තරංග, ප්‍රදේශයේ මවු පාෂාණයේ ස්වරුපය සහ වෙරළට සැපයෙන අවසාදිත ගොනුවයි. බොහෝ විට වෙරළේ තන්පත්වන අවසාදිත වල වයනය තීරණය කරන්නේ සාගර තරංග වල ශක්තියයි. වැඩි ශක්තියක් හිමි සාගර තරංග ඇති වෙරළේ බොහෝ විට එක්රැස් වන්නේ රළු (coarse) ඛණිකා සහිත අවසාදිතයි. එවිට පෙබලු වෙරළ බිහි වෙයි. වැලි වෙරළක තැන්පත් කරන වැලි තැන්පත් වන්නේ ඉහත කි සාගර තරංග වලට වඩා අඩු සතියකින් හෙබි සාගර තරංග ඇති විටයි. ශක්තිය බෙහෙවින් අඩු සාගර තරංග ඇති වෙරලක් තැන්පත් වන්නේ බොහෝ විට රොන්මඩ, මැටි වැනි සියුම් ඛණිකා සහිත අවසාදිතයි. වාසනාවකට අප රටේ වෙරළ අලංකාර ධවල පැහැ වැල්ලෙන් යුක්තය. මෙම වැල්ල බොහෝ විට තිරුවානා ඛනිජයෙන් යුක්තය.

ඛදනයත් අවසාදනයත් නිසා වෙරළේ භූ රූපණය හැඩ ගැන්වෙයි. ඛාදන ක්‍රියාවලිය වෙරළ, දඹ, මුහුදු ගුහා, පැලුණු පාෂාණ, ආරුක්කු, තුඩු, සිරසුල, මූල කන්ධ, වෙරළ වේදිකා සහ සුළං උමං ඇතිකරන්නට හේතුවෙයි. අවසාදණය, වැලි පර, බාධක වැලිපර, වැලි පාලම්, වැලි කඳු, වැලි නෙරු සහ ලවණ වගුරු ඇතිකරන්නට හේතුවන බව පෙනී යයි. 

පරිසර පද්ධතියක් ලෙස ගත්කල වෙරළ ඉතා වටිනා කමකින් යුක්තය. විශාල ජෛව විව්ධත්වයකින් යුක්ත ගොඩබිම සහ සාගරය ආශ්‍රිත ජීවින් ගේ පැවැත්ම තහවුරු කරන්නට වෙරළ මනා සෞඛ්‍යයෙන් යුක්ත විය යුතුය. එවිට එහි ගතික සමතුලිතතාවය මනාව රැකෙ. නමුත් වත්මනේ මානවයාගේ අන්තනෝමතික ක්‍රියා නිසා වෙරළ පද්ධතිය බිඳ වැටි ඇත. කාර්මිකකරණයත්, සංචාරක ව්‍යපෘති නිසාත් වෙරළ ඉතා අධිකව දුෂණයට ලක් වී ඇත. එනිසා ඒ හා සම්බන්ධ ගෝලයන් ඉතා දරුණු ලෙස බිඳ වැටි ඇත. මේ තත්වය දිගටම පැවතීම වෙරළ පරිසරය නැවත ගොඩනගන්නට නොහැකි මට්ටමට පත් කරණු ඇත. එපමණක් නොව සාගරයේ සිදුකරනා විවිධ සංවර්ධන කටයුතු වල අවබලපෑම් වලට ඍජුවම ලක්වන්නේ වෙරළයි. විශේෂයෙන්ම බොරතෙල් කැනීම් සහ නැවු ගමනා ගමනය ද ඉතා දරුණු ලෙස වෙරළ රෝගී කරන්නට හේතු වෙයි.

වෙරළේ යහපැවැත්ම පාරිසරික තුලිතය සඳහා වැදගත් වේ. කොතෙකුත් නීති රෙගුලාසි තිබුනේ ද අප රටේ නම් මේ සම්බන්ධව ඇත්තේ ඉතා අඩු අවධානයක් බවයි මාහට නං පෙනී යන්නේ. නීති ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී ඇතිවන දුර්වලතා මේ සඳහා ප්‍රධාන හේතුව බවයි පැහැදිලි වන්නේ. කෙසේ වෙතත් වෙරළ පරිසරය සම්බන්ධව අද පවතිනවාට වඩා ක්‍රියාශීලි වැඩපිළිවෙලක් අවශ්‍ය බව නම් පැහැදිලි සත්‍යයක් බව නොරහසක්.

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

පුරාවිද්‍යා සංරක්ෂණය සඳහා ක්‍රමවත් නියැදිකරණයක අවශ්‍යතාවය... 

භූ සංචාරිතය 30

This article is orginally published on Vidusara, 21.10.2020.

මෙරට ඇති යුනෙස්කෝ ලෝක උරුම අතුරින් ආගමික නොවන ලෝක උරුමයක් වන්නේ ගාලු කොටුවයි. ගාලු කොටුව සංචරණය සඳහා ඉතා වටිනා තැනකි. ඔබ මෙය බැලීමට ගොහින් ඇතුවා නොඅනුමානයි. ගාලු නගරයට පෙනෙන මානයේ පිහිටා ඇති මේ අගනා වටිනා ආරක්ෂක කොටු පවුර ද එහි වූ අනෙකුත් ගොඩනැගිලි ද පළමුවෙන්ම ගොඩනගන්නේ පෘතුගීසීන් විසිනි. ඒ 1588 දී පමණය. 17 වන ශතවර්ෂයේදී පමණ මෙරටට පැමිණි ලන්දේසින් විසින් මෙම ගොඩනැගිලි සංකීර්ණය අත්පත් කරගන්නා අතර එය අද පවතින ආකාරයට නිර්මාණය කරන්නේ 1649 දී පමණය. ඓතිහාසික මෙන්ම පුරාවිද්‍යාත්මක ගොඩනැගිල්ලක් බවට පත්වන මෙම අපූරු නිර්මාණය කදිම ගෘහ නිර්මාණයක් බව අමතුවෙන් විස්තර කල යුතු නොවේ.

මා මෙහි සඳහන් කරන්නට උත්සාහ කරන්නේ මෙහි ඉහත කී වැදගත්කම ගැන නං නොවේ. මෙවැනි ගොඩනැගිලි සංරක්ෂණයේදී නිසි ක්‍රමවේද අනුගමනය නොකරන්නේ නම් එම සංරක්ෂණයේ ප්‍රතිඵල විරහිත යමක් වන බව අප අමතක නොකළ යුතු බවයි.

ශ්‍රී ලංකවේ මෙවැනි ගොඩනැගිලි සංරක්ෂණය සඳහා මූලික වන ආයතන දෙකකි. එකක් වන්නේ පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තුමේන්තුව වන අතර දෙවැන්න වන්නේ ආචාර්ය රෝලන්ඩ් සිල්වා විසින් ආරම්භ කරන ලද සංස්කෘතික ත්‍රිකෝණය හෙවත් මධ්‍යම සංකෘතික අරමුදලයි. මෙහිදී විවිධාකාරයේ සංරක්ෂණ ක්‍රියා සිදුවන අතර පාෂාණ, විවිධ භාණ්ඩ ඇතුළු සම්පූර්ණ ගොඩනැගිල්ල ද සංරක්ෂණයට භාජනය වේ.

මේ අතර බදාම සංරක්ෂණය සඳහා ප්‍රධාන තැනක් හිමිවන්නේ එය බොහෝ ගොඩනැගිලි වල බිත්තිය ආරක්ෂා කරන සහ අලංකාරයක් එක් කරන නිසා විය යුතුයි. පිටතින්ම ඇති බාහිරයට නිරතුරුවම නිරාවරණය වන නිසා ගොඩනැගිලිවල බදාමය ඉතා ඉක්මනින් සහ පහසුවෙන් දිරාපත් වීමට ලක් වේ. එනිසා බදාම සංරක්ෂණය සඳහා ඇති ඉල්ලුම වැඩිය. බදාමය සංරක්ෂණය කරන්නේ බොහෝ විට පැරණි බදාමයේ සංයුතියට ඉතා සමීප සංයුතියක්ක් සහිත නව බදාමයක් සකස් කරගැනීමෙනි. ඒ සඳහා පැරණි බදාම විශ්ලේෂණයට භාජනය කරන අතර ඒ සඳහා වූ ක්‍රමවේද ඉතා පරෙස්සමින් තෝරාගත යුතුය.

මෙරට වූ පැරණි ගොඩනැගිලිවල  බදාම ප්‍රධාන ආකාර තුනකි. මැටිවලින් පමණක් සකස් කරන ලද බදාම, මැටි සහ හුණු මිශ්‍රණයක් වූ බදාම සහ හුණු පමණක් භාවිතා කරන ලද බදාම ඒ ආකාර තුනයි. පළමුවෙන්ම කීවල බිත්ති  බදාම බොහෝ විට රට මධ්‍යයේ වූ විහාර, ආවාස වැනි ගොඩනැගිලි වල බිත්ති නිර්මාණය කර ඇත්තේ මැටි බදාම වලිනි. රට මධ්‍යයේ පමණක් නොව වෙරළබඩ ආසන්නයේ වූ සමහර ගොඩනැගිලි මැටි-හුණු මිශ්‍රිත බදාම යොදා සකස් කර තිබේ. වෙරළාසන්නයේ සමහර ගොඩනැගිලි වල බිත්ති හුණු පමණක් යොදා සමක් කරන ලද බදාම වලින් යුක්ත බව පෙනී යයි.

මෙම බදාම අධ්‍යනය කරද්දී පෙනී යන්නේ රට මධ්‍යයේ වූ ගොඩනැගිලි සඳහා හුණු ලබා ගෙන ඇත්තේ කිරිගරුඬ පාෂාණය රත් කර ලබාගත් අළුහුණු වලිනි. නමුත් වෙරළාසන්නයේ වූ බොහොමයක් ගොඩනැගිලිවල හුණු ලබා ගැනීම සඳහා යොදාගෙන ඇත්තේ මුහුදු බෙලි කටු සහ කොරල් වැනි ද්‍රව්‍යය බව ඉතා හොඳින් පැහැදිලි වෙයි. සිමෙන්ති භාවිතයට පෙර මෙරට ගොඩනැගිලි ආරක්ෂා කරන්නටත් අලංකාරයක් ලබා දෙන්නටත් මෙවැනි බදාම භාවිතා කල බවට ඉතා කදිම සාක්ෂි හමුවේ. මැටි බදාමය සඳහා මනා උදාහරණයක් වන්නේ සිරි දළදා මාළිගාවයි.

හුණු පමණක් භාවිතා කර කරන ලද බදාමයක් ඇති ගොඩනගිලි සංකීර්ණයක් වන්නේ මෙම ගාලු කොටුවයි. තනිකරම හුණු බදාමයෙන් පමණක් වසා දමන ලද කොරල් සහ කබොල් ගලින් නිමවන ලද මෙම ගාලු කොටුව විසිඑක්වන ශතවර්ෂය ආරම්භයත් සමග මධ්‍යම සංස්කෘතික අරමුදල මෙහි සංරක්ෂණ කටයුතු ආරම්භ කරන ලද අතර ඒ අතර කාලයේදී මෙහි බදාම පිලිබඳ පර්යේෂණයක් කරන්නට මා හට අවකාශය ලැබුණි. නමුත් ඒ වන විටත් වෙනත් ක්‍රමවේදයක් ඔස්සේ සංරක්ෂණයට සම්බන්ද වූවන් බදාමය විශ්ලේෂණය කර එහි සංයුතිය ලබා ගෙන තිබුණි. ඒ අනුව එහි සංයුතිය වූයේ මැටි 5% පමණ සහිත වූ හුණු බදාමයකි. ඒ අනුව කටයුතු කරමින් ඔවුන් සංරක්ෂණය සඳහා අලුත් බදාම මිශ්‍රණයක් සකස් කර තිබුණි. මැටි ද එක් කර තිබුණි.

මා ද ස්ථාන 25 කින් පමණ පැරණි බදාම ලබා ගෙන මධ්‍යම සංස්කෘතික අරමුදලේ අතපත්තු ගොඩනැගිල්ලේ වූ විද්‍යාගාරයේ දී විශ්ලේෂණයට භාජනය කරන ලද අතර එහි දී ලද ප්‍රතිඵල ඉතා අපූරු විය. මෙම බදාමය විශ්ලේෂණය සඳහා රසායනික විශ්ලේෂණය සඳහා භාජනය කරන ලද අතර බදාමයේ වූ වැලි වයනය සඳහා පෙනේර විශ්ලේෂණය කටයුතු වලට භාජනය කරන ලදී. එමෙන්ම එක්ස්රේ පරික්ෂාවකටද භාජනය කරන ලදී. වැලි සහ හුණු බදාම අතර අනුපාතය 70 ට 30 ක ලෙස සෑම නියදියකම සටහන් විය. අපුරුත්වය වූයේ කිසිම නියැදියක මැටි හමු හමු නොවීමයි.  

එසේනම් කලින් කරන ලද නියැදිවලින් මැටි හමුවූයේ කෙසේද යන්න සොයා බලත් දී පැහැදිලි වූයේ, නියැදිය, විශ්ලේෂකයන් විසින් නොගෙන වෙනත් අයෙකු විසින් ලබා ගෙන යවන ලද්දක් බවයි. එහි දී, බදාමයට ඇතුලතින් වූ ද්‍රව්‍ය ද අඩංගු වන සේ නියැදිය ලබා ගැනීම හේතුවෙන් මැටි 5% ක ලෙස සටහන් වන්නට ඇත. මන්ද යත් ඇතුලත වූයේ කබොක් පාෂාණ කැබැලියි. එමගින් විශ්ලේෂකයන් නොමග යන්නට ඇත. මෙය ඉතා කදිම උදාහරණයක් වන්නේ සුපරික්ෂාකාරී නියැදි ලබා ගැනීමක් උදෙසායි. නියදිකරණය නිසි පරිදි නොකළේ නම් ඔබට ලැබෙනුයේ වැරදි සහගත ප්‍රතිඵලයකි. එය සංරක්ෂකයන් නොමග යවන්නට හේතු වෙයි.

පෙනේර පරික්ෂාව තහවුරු කරන ලද්දේ මෙම බදාමය සඳහා වැලි ලබා ගෙන ඇත්තේ වෙරළෙන් වන බවයි. එමෙන්ම මෙම හුණු මිශ්‍රණය ඉතා දෘඩ බදාමයක් නිර්මාණය කරන්නට හේතු වී ඇත. ඒ සඳහා මුහුද ජලය මිශ්‍ර වී එන මුහුදු සුලඟ ද කදිම සහයෝගයක් ලබා දෙන්නට ඇත. කෙසේ  වෙතත් මෙම තත්වය මධ්‍යම සංස්කෘතික අරමුදලේ පර්යේෂණ විද්‍යාගාරයේ අධ්‍යක්ෂ හරහා මොවුනට දැනුම් දුන්න ද ඔවුන්ගේ කරගෙන ගිය ක්‍රියාදාමය නම් වෙනසකට භාජනය වූයේ නැත. එනිසා දිගටම ඔවුන් වැරදි විශ්ලේෂණ වාර්තා මත පදනම් ව සංරක්ෂණ බදාමය භාවිතා කරන ලදී. මෙය නිවැරදි විද්‍යත්මක පැහැදිලි කිරීම් මෙරට පුරාවිද්‍යාවට අකැප බවට තහවුරු වූ තවත් එක් අවස්තාවක් පමණි.

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

මැණික් පබළු තැනු ජේතවන සැදැහැවතුන් ......!!!

භූ සංචාරිතය 29

This article is Originally published on Vidusara, 14/10/2020

ලොව තෙවැනියට උසම මානව උත්පාදක ව්‍යුහය වන්නේ අනුරාධපුර පූජා භුමියේ පිහිටි මහාවිහාරය බිඳ දමා තැනු ජේතවන ස්ථුපයයි. මෙම ස්ථුපය මෙරට උසම ගඩොළු ව්‍යුහාත්මක ඉදිකිරිම වන අතර අඩි 400ක් උස බව සඳහන් වේ. ක්‍රිස්තු වර්ෂ 277 දී රජ පැමිණි මහසෙන් රජු විසින් නිර්මාණය කරන ලදැයි සැලකෙන මෙම යෝධ ස්ථුපයෙහි වැඩ නිම කරන ලද්දේ ඔහුගේ පුතනුවන් වන මේගවන්න නම් වූ රජ විසිනි. විශේෂත්වය වන්නේ බුදු රජාණන් වහන්සේගේ බඳ පටි ධාතුන් වහන්සේ මෙහි තැන්පත් කර තිබීමයි.

පුරාවිද්‍යාඥයින් විසින් පසුගිය කාල වකවානුවේ ජේතවන භුමියේ සිදුකරන ලද කැනීම් මගින් ඉතා විශාල පබළු ප්‍රමාණයක් සොයාගෙන ඇත. මෙම පබළු වර්ග ප්‍රධාන වශයෙන් ආකාර දෙකකි. ඒ අතර සොබාවික ද්‍රව්‍ය එලෙසම භාවිතා කර තැනු “සොබාවික පබළු” ද විවිධ සොබාවික ද්‍රව්‍ය භාවිතාකර කෘත්‍රිමව නිර්මාණය කරන ලද “කෘත්‍රිම පබළු” ද  වෙයි. මේවා සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් ජේතවන කටුගෙයි තැන්පත් කර ඇත්තේ මහජන ප්‍රදර්ශනය උදෙසායි.   අද අපගේ සංචාරය වන්නේ මෙම පබළුවල කතන්දරය දැන ගන්නටයි.

පබළුව ජනතාවගේ අත්‍යවශය ද්‍රව්‍ය ගොනුවට වැටෙන්නේ නැත. අලංකාරය උදෙසා පමණක් භාවිතා කරන මෙවැනි පබළු අතීතයේ සිටම නැතුවම බැරි ශරීරාලංකාරයක් බවට පත් වී ඇත. නමුත් ජේතවනයට මෙවැනි පබළු විශාල තොගයක් භාවිතයට ගන්නට වෙන්නේ නම් සංගයාවහන්සේලාගේ ගත පළදින්නට නම් නොවේ. ඒ ගෞරවය උදෙසා ස්ථුපයට පැළඳවන්නටය. කොත් කැරැල්ලේ සිට කඩා හැලෙන අලංකාර දිය දහරක් සේ ගර්භය පුරාවට ඉතා ලඟින් මෙම පබළු වැල් අද අප දැල්වෙන නිවෙන බල්බයන් රන්දවන්නා සේ පවතින්නට ඇත. ස්ථුපයට අලංකාරයක් ගෙන එන්නට ඇත.

ගත පළඳවන මෙවැනි පබළු ඉතිහාසය ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගය දක්වාම දිවයන බව අප අමතක නොකළ යුතුයි. ශ්‍රී ලංකාවේ පවා මෝර දත් භාවිතා කර සකස් කරන ලද පබළු පැලඳු බවට සාක්ෂි හමු වී ඇත. කෙසේ වෙතත් සොබවිකත්වයෙන් මිදී කෘත්‍රිම පබළු නිර්මාණයට මුතුන් මිත්තන් පෙළඹෙන්නට ඇත්තේ අහම්බෙන් බවයි මාගේ මතය වන්නේ. ඒ අහම්බය ලෝහ කර්මාන්තයත් සමග සබැඳි පවතින්නට ඇති බව සුප්රික්ශාකාරි සහ තාර්කික ලෙස ඒ දෙස විමසිලිමත් වූයේ නම් ඔබට පැහැදිලිවනවා නොඅනුමානයි.

අතීත ලෝහ භාවිතය වසර අටදාහත් දහදාහත් අතර කාල සීමාවක් දක්වා දිව යන බව ලෝක ඉතිහාසය වාර්තා කරන අතර ඒ මුලින්ම තඹ ලෝහය සොයා ගැනීමෙනි. අතීත මානවයා පරිසරයට ඉතා සංවේදී වන්නට ඇත. එනිසා සැමවිටම සාමාන්‍යය තුල පවතින වෙනස්කම් හොඳින් ග්‍රහණය කරගන්නට ද අවබෝධ කරගන්නට ද. ඒ අනුව අනෙකුත් ඛණිජ සහ පස් වලට වඩා වෙනස් තඹ ඛණිජය කෙරෙහි අවධානය යොමුවන්නට ඇත. එම වෙනස් ද්‍රව්‍යය කුමක් සඳහා භාවිතා කල හැකිදැයි සොයන්නට උත්සුක වන්නට ඇත. පහසුවෙන් ඇඹිමට හැකි මේ ලෝහය ආයුධ නිෂ්පාදනය සඳහා යොදාගන්නට හැකි බව ඔවුන් සොයාගන්නට ඇත. සොබාවික තඹ ලෝහය ලබා ගැනීමට ‘තඹස්’ (තඹ ඇති පස්) උණුකළ යුතුබවත් ඔවුන් සොයා ගන්නට ඇත. එයද බොහෝ විට අහම්බයක් වන්නට ඇති හැකියාව බොහෝ වැඩිය.

තඹ කෙරෙහි අවධානය යොමුවන්නට මතතෙන් මා නම් සිතනුයේ රත්ත්‍රන් කෙරෙහි ඔවුන්ගේ අවධානය යොමුවන්නට ඇති බවයි. මන්දයත් තඹ වලට වඩා රන් කෙරෙහි වැඩිපුර අවධානයක් සොබාවිකවම යොමුවන බැවිනි. එනිසා මිනිසා පළමුව භාවිතයට ගත් ලෝහය බොහෝදුරට විය හැක්කේ රන් බවයි.

උණුකළ තඹ වෙන් වීමෙන් ලබන ලෝහයට අමතරව ලැබෙන තඹොර යනු සිලිකේට ඛනිජවල එකතුවකි. එනිසා මෙය ඉතා සැහැල්ලුය. මේ සැහැල්ලු ද්‍රව්‍යය ඉතා අපූරුය. තඹ පැවතීම නිසා මෙම සැහැල්ලු ද්‍රව්‍යයට නීල පැහැයක් ලබා දෙන අතර විදුරැ වැනි ස්වරූපය විදුරු පබළු නිර්මාණයට කදිමය. අහම්බයෙන් ලද මේ අතුරුඵලය පබළු නිර්මාණයට කදිම බව ඔවුන් වටහා ගන්නට ඇත. එලෙස ආරම්භ කරන ලද පබළු නිෂ්පාදනය කර්මාන්තයක් ලෙස ඉදිරියට පවත්වාගෙන යන්නට ඇති අතර විවිධාකාරයේ සොයාබැලීම් (පර්යේෂණ) මගින් නවතම ආකාරයේ නිෂ්පාදන එලි දක්වන්නට ඇත.

කෘත්‍රිම පබළු කර්මාන්තය මෙලස දිග හැරෙද්දී සොබාවික පබළු නිෂ්පාදනය ද ඉතා උත්කර්ෂවත් ලෙස පැවති බවට ජේතවනයේ කැණීම් වල ලද පබළු ගොනුව පෙන්වා දෙයි. විශේෂයෙන්ම විවිධ මැණික් ඛණිජ රාශියක් සොබාවික පබළු කර්මාන්තය සඳහා භාවිතා කර ඇති බව එමගින් නිදසුන් ගෙන එයි. වසර 2010 දී පමණ මවිසින් කරන ලද පර්යේෂණයක් ඇසුරෙන් එහි වූ සොබාවික මැණික් ඛණිජ වලින් නිර්මාණය කරන ලද පබළු රාශියක් අධ්‍යනයට භාජනය කරන ලදී. අධ්‍යනයෙන් නිරාවරණය වූ කරුණු ඉතා තාර්කික නිගමන රාශියක් සඳහා මග පෙන්වන බව මෙහි ලා සඳහන් කල යුතුය.

මාගේ පර්යේෂණයෙන් හෙළි වූ කරුණක් වන්නේ සොබාවික පබළු නිර්මාණය සඳහා කුරුවින්ද කුලයේ මැණික් භාවිතා කර ඇති බවයි. ඒ අතර නිල් මැණික්, පුෂ්පරාග සහ ගෙවුඩ වර්ග භාවිතයට ගෙන ඇත. නමුත් මේවා පට්ටම් නොගැසූ තිබු හැඩයම භාවිතා කර සුමටකරණයට ලක් කර මධ්‍යය විද පබළුවක් බවට පත් කර ඇත. අප දන්නා පරිදි දැඩියාව අතින් මෙම කුරුවින්ද ඛණිජ දෙවැනි වන්නේ අගය 10 ක්  වන දියමන්ති වලට පමණි. එමගින් තේරුම් යන්නේ මෙවැනි මැණික් ස්ඵටික විදීමට නම් දියමන්ති වැනි දැඩියාවෙන් වැඩි ඛනිජයක් අවශ්‍යය. එසේ නම් කුරුවින්ද විදීම සඳහා භාවිතා කල තාක්ෂණය කුමක් විය හැකිද? පුරාවිද්‍යාඥයින්හට භූ විද්‍යා දැනුම අවශ්‍ය වන්නේ මෙවැනි ඛණිජ හඳුනාගැනීමට පමණක් නොවේ, භූ විද්‍යා දැනුම පදනම් ව ඉහත සඳහන් කරන ලද තාක්ෂණය කවරක්දැයි හෙළි කර ගැනීමටයි.

කුරුවින්ද වලට අමතරව රබහා වර්ග, අඹතිස්, පලිඟු, කාල පලිඟු, රෝස පලිඟු වැනි ද්‍රව්‍ය ද අස්ඵටික තිරුවානා වන කහඳ වර්ග ගණනාවක් භාවිතයෙන් කරන ලද පබළු හමුවේ. එවැනි කහඳ වර්ග අතර, කානිලියන්, අගස්ති, ඔනික්ස් වැනි කහඳ වර්ග හමුවේ. බොහෝ පුරාවිද්‍යාඥයින් සිතන්නේ කානිලියන් ලංකාවේ හමු නොවන නමුත් ඉන්දියාවෙන් ගෙන ආ ඛණිජයක් බවයි. නමුත් මේ අදහස මුළුමනින්ම සාවද්‍යය අතර කානිලියන් නිෂ්පාදනය සඳහා ඕනෑ තරම් අමුද්‍රව්‍ය මෙරටේ හමුවන බව ඉතා වගකීමෙන් කිවයුතුය. භූ පුරාවිද්‍යාවේ ප්‍රායෝගික භාවිතය පිලිබඳ මෙරට පුරාවිද්‍යාඥයින් වඩාත් සැලකිලිමත් විය යුතු බව නැවත වතාවක් මා අවධාරණය කල යුතුය. නැතහොත් වන්නේ වැරදි අර්ථකතන මගින් මෙරට ජනතාව නොමග යා හැකි බවත් දැනටත් එසේ වී ඇති බවත් මෙහිලා සඳහන් කල යුතුය.

ආචාර්ය පත්මකුමාර ජයසිංහ

https://www.archaeology.lk/2382